tag:blogger.com,1999:blog-5215467858840206892024-02-07T08:16:28.308+03:00Uluslararası Ilişkiler ve Dünya Gündemi AnalizleriMyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.comBlogger88125tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-53143944649020845242011-12-13T11:58:00.004+02:002011-12-13T12:53:28.046+02:00Kim Bu "Uzun" Adam?<div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqBZyubNT98O4uwKYh09FNp_cx4sV7Ds6jwHCBMMhFv8i0k92_788Tg5hiHhZ-HIZhPuA8Puu7YzyNJSAzDqf-g9NRCCNgEv-djgfmr07qLc-gBTglQ0a9cWWKXgPIUl5xSdxOdZcrtPM/s1600/Mikhail-Prokhorov002--606x404.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; width: 320px; height: 214px; text-align: center; display: block; cursor: pointer;" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5685563698788671442" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqBZyubNT98O4uwKYh09FNp_cx4sV7Ds6jwHCBMMhFv8i0k92_788Tg5hiHhZ-HIZhPuA8Puu7YzyNJSAzDqf-g9NRCCNgEv-djgfmr07qLc-gBTglQ0a9cWWKXgPIUl5xSdxOdZcrtPM/s320/Mikhail-Prokhorov002--606x404.jpg" /></a><br /><div align="justify">2.03'lük boyuyla Amerika'da ve Rusya'da bir anda gündeme oturan ama kendisini yakından takip edenlerin çok uzun zamandır varlığından haberdar olduğu bir adam. NBA'de bu sezon draft edilecek uzun boylu bir Rus mu dediniz? Hayır. O'nun adı Mikhail Prohorov. Yaklaşık 19 milyar dolarlık servetiyle dünyanın en zengin 32. adamı ve dünyanın en zengin 3. Rus'u. Ünlü NBA takımı New Jersey Nets'in sahibi ve 2012 Rusya Başkanlık seçimlerinde Vladimir Putin'in rakibi.</div><div> </div><div align="justify">Prohorov bir oligark. Sovyetler Birliği'nin dağılmasının ardından başlatılan "şok terapisi" programı kapsamında, devlet kontrolünde bulunan ve sürekli zarar eden işletmeleri yok pahasına satın alıp, ticari zekalarını yatırımların potansiyelleri ile birleştirip bir anda zengin olan Ruslardan biri. 1989'da Moskova Finans Enstitüsü'nden onur derecesiyle mezun olduktan sonra girdiği bankacılık sektöründe hızla yükseldi ve küçük çaplı bir servet edindi. Yeltsin ile ilişkisini geliştirdi. 1995 yılında Başbakan Yardımcısı Vladimir Potanin'in de yardımlarıyla Norilsk Nikel'i kurdu. Kısa süre sonra madencilik sektöründe zirveye ulaştı. Norilsk'i, Rusya'nın en büyük altın üreticisi olan Polyus ile tamamladı. 2007'de Vladimir Potanin ile uzun yıllardır süren ortaklığını sona erdirdi ve Potanin'in şirketi Interros'taki hisselerini sattı. Bu satıştan edindiği yaklaşık 7.5 milyar doları ONEXIM grubunu oluşturmak için kullandı ve tüm şirketlerini bu yatırım fonu altında birleştirdi. 2008'de Rönesans Yatırım Bankası'nı, 2010'da da NBA takımı New Jersey Nets'i satın aldı.</div><div> </div><div align="justify">Prohorov, bu büyük servetini şüphesiz, yöneticilerle iyi ilişkilerine borçlu. 1993-1999 arasında Yeltsin'in ekibi, 2000 sonrasında ise Putin'in ekibi Prohorov'un giderek büyümesine izin vermiştir. Bilhassa Putin'in, göreve gelir gelmez Rusya'yı sömüren oligarklara savaş başlatmasına, Boris Berezovski ve Mikhail Hodorkovski gibi iş adamlarını alt etmesine rağmen Prohorov'a dokunmaması manidardır. Putin, siyasi ihtiraslara kapılıp kendi yönetimine karşı gelmeyeceğini düşündüğü oligarkları kollamış, üçüncü ülkelerin maşası haline gelenleri ise gözden çıkarmıştır. 2010'un Mayıs ayına kadar Prohorov da ilk grupta yer almaktaydı ancak Amerika'daki yatırımlarına ağırlık verip Putin ile arası bozulunca Prohorov da ikinci gruba düştü.</div><div> </div><div align="justify">Bu tarihten yaklaşık bir yıl sonra Prohorov; Norilsk, Polyus ve ONEXIM'deki görevlerini bıraktı ve siyasete gireceğini açıkladı. Haziran ayında Putin'e karşı alenen bayrak açtı. Geçtiğimiz günlerde ise 2012 Başkanlık Seçimleri'nde yarışacağını açıkladı.</div><div> </div><div align="justify">Prohorov'un adaylığı çeşitli spekülasyonlara da sebep oldu. Hatta Putin'in gizli adayı ve "fake" rakibi olduğu bile iddia edildi. Ancak bugünden itibaren 2 milyon imzayı topladığı anda Prohorov, Putin'in karşısına çıkabilecek. Buradan hareketle 2012 Başkanlık Seçimleri ile ilgili analizlere değinecek olursak:</div><div> </div><div align="justify">- Vladimir Putin Mart ayında yapılacak olan Başkanlık Seçimleri'nde karşısına kim çıkarsa çıksın seçimi kazanacaktır.</div><div> </div><div align="justify">- Prohorov'un adaylığı, deyim yerindeyse "kanına giren" Batılı ortakları sayesinde gerçekleşmiştir. Prohorov'un seçimi kazanması en gerçekçi ifadeyle bir mucizedir.</div><div> </div><div align="justify">- Prohorov, Putin'in karşısına çıkan diğer oligarklar gibi yaptırımlarla karşılaşmayacaktır. (Hodorkovski gibi hapse atılmayacaktır) Zira birçok yatırımını Rusya dışına taşımıştır. Rusya içerisinde kalanların ise "devletleştirileceği" açıktır.</div><div> </div><div align="justify">- Seçimlerde Putin'in en önemli rakibi yine Komünist lider Gennadi Zyüganov olacaktır. Prohorov, ancak Komünistler kendisine oy verdiği ve Putin'in tek rakibi olduğu takdirde iddialı konuma gelebilecektir. Rus muhalefetinin güçlerini birleştireceğini söylemek ise bugün için imkansızdır.</div><div> </div><div align="justify">- Tüm bunlara rağmen Vladimir Putin'in ne 2004 Başkanlık Seçimleri'nde aldığı %71'lik oyu ne de Dimitri Medvedev'in 2008 Başkanlık Seçimleri'nde aldığı %70'lik oyu alması mümkün değildir. Putin'in %40-50 arasında bir oy oranı ile seçimi kazanacağı öngörüsünde bulunmak yanlış olmayacaktır. </div><div> </div><div> </div></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-19553957000589185692010-02-01T14:21:00.003+02:002010-02-01T14:28:16.064+02:00Ukrayna'da Başkanlık Yarışı Kızışıyor<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoZg4OOuO8bdVzLhbN73_yom6HjT5vQSgw0ViXfVUCjQx_H_uauUhdvhvMttag1A7Ab3zgC4b4ArdYi1NvvlOTMefeUfweTlt10ICZ1rb8Bt_Eun75jyjoLMTHZOlB9acMBx5AXMJJhds/s1600-h/timo-yanu.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5433250795277974930" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoZg4OOuO8bdVzLhbN73_yom6HjT5vQSgw0ViXfVUCjQx_H_uauUhdvhvMttag1A7Ab3zgC4b4ArdYi1NvvlOTMefeUfweTlt10ICZ1rb8Bt_Eun75jyjoLMTHZOlB9acMBx5AXMJJhds/s320/timo-yanu.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify">Ukrayna’da Devlet Başkanlığı Seçimleri’nin birinci turunu, en yakın rakibi Yulia Timoşenko’ya 10 puan fark atan Bölgeler Partisi lideri Viktor Yanukoviç kazandı. Ancak %35’lik oy oranının ikinci turda kendisine yetip yetmeyeceği henüz netleşmiş değil. Zira ilk tur sonrasında yaşanan gelişmeler başkanlığı her iki adaya da getirip götürmekte. Timoşenko ve Yanukoviç’in ikinci tura kalmaları kesinleştikten hemen sonra, Başbakan Timoşenko devlet başkanı olduğu takdirde, seçimde büyük sürpriz yaparak %13 ile üçüncü olan Serhiy Tigipko’yu başbakan olarak atayacağını açıklayarak ilk büyük hamlesini yaptı. Fakat diğer iki adaya göre oyları ülke içinde daha eşit dağılmış olan ve her kesimden destek alan Tigipko, bu öneriye ilk etapta sıcak bakmadı. Tigipko, daha sonra verdiği bir demeç ile de kim başkan olursa olsun üzerine düşen görevi seve seve yapacağını açıkladı.<br /><br />İkinci tur öncesinde Tigipko’nun oylarına talip olan her iki aday da henüz amaçlarına ulaşabilmiş değildir. Mevcut duruma göre Yanukoviç ile Timoşenko’nun başa baş bir mücadele içerisinde olduğu söylenebilir. Seçimlerin ikinci turuna 1 hafta kala adayların hamleleri de büyük önem taşır hale gelmiştir. Timoşenko, Tigipko’ya başbakanlık önererek sahip olduğu oy potansiyelini kendi lehine çevirmek istemiştir. Timoşenko’nun ilk hamlesi her ne kadar amacına ulaşamadıysa da göreceli bir başarı elde etmiştir.<br /><br />Timoşenko hanesine fazladan bir artı olarak yazılan bu olaydan sonra Yanukoviç, karşı atağa geçmiştir. Fakat Yanukoviç, seçildiği takdirde Timoşenko ile birlikte çalışmayacağını söyleyerek bana göre yanlış bir strateji izlemiştir. Kendi oylarını azaltmasa da Timoşenko’nun oylarını artıracak bu hamle Yanukoviç’e büyük dezavantaj getirecekken, İçişleri Bakanı Yuri Lutsenko’nun adının karıştığı olaylar Rus yanlısı liderin imdadına yetişmiştir. Lutsenko, devlet başkanlığı seçimlerinin ilk turu sırasında usulsüzlüklere göz yumduğu iddiasıyla parlamento tarafından görevinden uzaklaştırılmış, Verhovna Rada’da yapılan oylamada 231 milletvekili Lutsenko’nun azli yönünde oy kullanmıştır.<br /><br />(Bölgeler Partisi–171, Bizim Ukrayna’mız–11, Komünist Parti–27, Litvin Bloğu–19, BYUT–1, Bağımsız–2) Buraya kadar normal seyreden gelişmeler Başbakan Timoşenko’nun, Lutsenko’yu aynı bakanlığa yeniden, bu kez bakanlığa vekâlet eden bakan yardımcısı olarak atamasıyla farklı bir boyuta taşınmıştır.<br /><br />Timoşenko’nun ikinci turda alması beklenen oylara önemli oranda sekte vuran bu gelişme, Yanukoviç’in de elini yeniden güçlenmiştir. Ülkede yolsuzluk ve yoksullukla mücadele edeceğinin sözünü veren Tigipko’nun taraftarları da bu duruma kayıtsız kalmayacaktır. Bu durum Timoşenko’nun başkanlık şansını azaltırken, hâlihazırda %35 oranına ulaşmış olan Yanukoviç’in ise yanlış bir hamle yapmazsa %45’i rahatlıkla geçebileceği öngörülmektedir.<br /><br />Son olarak belirtmemiz gerekense, Ukrayna Devlet Başkanlığı seçimlerinin ikinci turunda adaylardan herhangi birinin %50’yi aşmasının zor olduğudur. Bu nedenle 7 Şubat günü yapılacak seçimlerde bu orana en çok yaklaşan adayın, Ukrayna Cumhuriyeti’nin 4. başkanı olacağını söylemek yanlış olmayacaktır. </div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-77236233874846398362010-01-14T12:34:00.003+02:002010-01-14T12:37:32.674+02:00Yemen'de Terör<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfdj0JIK5pcTvfQlEdAh5FaSz5boEVgZYBgeUyUd5o672GdhQKKUo34G7hjI4dYqPMY0PtlU8jo1hzIlv2V019KeS2Q4fYBamKRJEfkdutlAGbd17EiLPWEG_Lh5CMQwJnmkqhrjaajLM/s1600-h/_47006281_hi008459285.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426542756654197090" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 206px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfdj0JIK5pcTvfQlEdAh5FaSz5boEVgZYBgeUyUd5o672GdhQKKUo34G7hjI4dYqPMY0PtlU8jo1hzIlv2V019KeS2Q4fYBamKRJEfkdutlAGbd17EiLPWEG_Lh5CMQwJnmkqhrjaajLM/s320/_47006281_hi008459285.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify">Arap Yarımadası’ndaki en fakir ülke olarak gösterilen Yemen, son yıllarda yaşadığı ayrılıkçı hareketler ve iç çatışmalar ile gündeme gelmektedir. Yemen, ülkenin kuzeyindeki Şii ayaklanmalarının ardından şimdi de El-Kaide tehdidiyle karşı karşıya bulunmaktadır. Başkent San’a, artan terörizm tehlikesinden en çok etkilenen bölgelerin başında gelmektedir. El-Kaide faaliyetlerinin karargâhına dönüşen Yemen, Afganistan ve Irak’tan sonra uluslararası terörizme karşı mücadelede önem kazanmaya başlamıştır. Bu önem, Yemen ile ilgili batı basınındaki yorumlara baktığımızda da karşımıza çıkmakta, özellikle ABD’nin Yemen’deki duruma müdahil olacağı söylentileri etrafta dolaşmaktadır.<br /><br />Bölge, aynı zamanda stratejik öneme haiz bir coğrafyada, Kızıldeniz’i Aden Körfezi vasıtasıyla Hint Okyanusu’na bağlayan ve Bab-El Mandab olarak da adlandırılan geçiş üzerinde bulunmaktadır. Afrika Boynuzu’nda yer alan Sudan, Etiyopya ve Somali’deki karışıklıklar ve iç çatışmaların ardından Yemen’de de benzer olayların görülmesi aslında şaşırtıcı değildir. Zira günümüz konjonktüründe, bölgenin istikrara kavuşmamasından fayda sağlayabilecek, çözümsüzlüğü kendi çıkarına kullanabilecek birçok bölgesel ve küresel güç bulunmaktadır.<br /><br />Şüphesiz Yemen’deki bu duruma sebep olan faktörler arasında ülkedeki siyasi otoritenin bir hayli zayıf olması ve Yemen ekonomisinin temel taşı olarak görülen petrol kuyularının birer birer kuruması da sayılabilir. Ancak yer aldığı coğrafyanın azizliğine uğrayan Yemen’in, büyük güçlerin terörizm üzerinden mücadelesine sahne olduğunu söylemek de yanlış olmayacaktır. </div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-68961249556983271402010-01-13T10:57:00.005+02:002010-01-13T11:02:58.084+02:00Türkiye ile İsrail Arasında Neler Oluyor?<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXm5ogfdzEVP0msEFk_vdZzdge3H0E2wPaY-1atN8KbmIofB0xLuzPKtqZEOOc5gfBGbr9E8nRSPIviHyyj3r3nq6wD6jXEBfDtF3UF_XcyJ7tIdvF2Hl8FZHv-wHJYx89NaUWidj5CPA/s1600-h/13413_NpAdvHover.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426147260847503442" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 214px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXm5ogfdzEVP0msEFk_vdZzdge3H0E2wPaY-1atN8KbmIofB0xLuzPKtqZEOOc5gfBGbr9E8nRSPIviHyyj3r3nq6wD6jXEBfDtF3UF_XcyJ7tIdvF2Hl8FZHv-wHJYx89NaUWidj5CPA/s320/13413_NpAdvHover.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Geçtiğimiz yılki Davos Zirvesi’nden bu yana İsrail ile Türkiye arasında tırmanan gerilim son günlerde had safhaya ulaştı. Filistin’de işlenen savaş suçlarına sessiz kalmayan Türkiye, bu tavrı nedeniyle İsrail’in tepkisine maruz kalmakta, iki taraf da söylemlerini giderek sertleştirmektedir. Türk televizyonlarında gösterilen “Ayrılık” ve “Kurtlar Vadisi” gibi diziler nedeniyle İsrail, Gazze’deki sivil halkı hedef alan saldırılar nedeniyle de Türkiye tavrını yumuşatmamaktadır.<br /><br />Son olarak Sayın Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın, Türkiye’nin İsrail’in eylemlerine olan bakışı ile ilgili yaptığı açıklamalar, İsrail tarafından hoş karşılanmamış ve diplomatik nezaketten yoksun bir cevap ile karşılık verilmiştir. İsrail Dışişleri Bakanlığı, “İsrail’e ahlak dersi verecek son ülke Türkiye’dir.” açıklamasıyla olaya yeni bir boyut katmıştır. Bunun yanı sıra, İsrail’in Ankara büyükelçisini “çok yumuşak” davrandığı için değiştirmek istediği de konuşulanlar arasındadır. Dizilerde ortaya konan İsrail karşıtı tavırlardan duyulan rahatsızlığı bildirmek amacıyla Türkiye’nin İsrail Büyükelçisi Sayın Oğuz Çelikkol İsrail Dışişleri Bakan Yardımcısı Danny Ayalon tarafından kabul edilmiş ancak Ayalon, basın mensuplarının ısrarlarına rağmen büyükelçimiz ile tokalaşmamıştır. Ayrıca, görüşme sırasında İbranice olarak “Dikkat edin o alçakta biz yüksekte oturuyoruz, masada sadece bir İsrail bayrağı var ve gülümsemiyoruz.” demiş, büyükelçimizin şahsında ülkemizi ve halkımızı aşağılamaya çalışmıştır.<br /><br />Türkiye ile İsrail arasında yaşanan bu gelişmelerin temel sebebi ise İsrail’in Filistin’de savaş suçu işlemesidir. Türkiye, bölgesel bir süper güç olarak bu duruma sessiz kalmamış, ilk günden bu yana tavrını net bir şekilde ortaya koymuştur. İsrail’in bölge ve dünya siyasetindeki konumu eskisi kadar sağlam olmasa da, özellikle İsrail’deki genel seçimler sonrasında dışişleri bakanı olan aşırı sağcı, Avigdor Lieberman’ın, İsrail dış politikasında gözle görülür etkiler yarattığı bir gerçektir.<br /><br />Türkiye, özellikle bölgedeki konumu itibariyle bu tarz meselelerde söz söyleme hakkına sahiptir. Ancak bu durum, bazı çevrelerce iddia edildiği gibi Anti-Semitizm ile açıklanamaz. Zira Türkiye’nin tepkisi Yahudilere değil bütün yerleşik uluslar arası hukuk kurallarını hiçe sayan İsrail hükümetinedir. Dolayısıyla Türkiye’nin gelişmelere yaklaşımı da bu standartlar dâhilindedir. </div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-40188290667021852882009-12-25T15:43:00.017+02:002009-12-29T14:24:31.165+02:00Avrasya Birliği'ne Doğru<div align="justify"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419202097222494578" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 286px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirLJI8SNaPVh4_EJBIwr3krnV13xItAhkp-FhQCI5teW-yPZKhTtxiqjT1D8oxfyxJkThCrNIi1SZGOmWNSiKgBbR1z7z9bbIVdFeq8tYLE8y0MyMmlVX67pUqUKSVwNmB0oLw9rNVhWs/s400/avrasya.jpg" border="0" />Avrasya'da birlik fikri çok eski zamanlardan günümüze miras kalmış olsa da, günümüzde halen dünya gündeminde kendisine yer bulan konular arasındadır. Fakat bugünü, geçmişten ayıran en önemli özellik, <strong><em>Avrasya Birliği</em></strong> kurmaya giden yolda çok kısa bir mesafenin kalmış olmasıdır. Yıllar boyunca Avrasya'nın stratejik öneminden ve uluslararası politikada oynaması muhtemel rolden çekinen güçler, çeşitli entrikalarla bölgede birlik kurulmasının önüne geçmeye çalışmışlardır. Ancak 21. yüzyılın beraberinde getirdiği kompleks ve çok yönlü konjonktür sayesinde Avrasya Birliği'nin de önü açılmıştır. Zira batı hegemonyasına bir son vermek isteyen Asya ülkeleri ekonomik gelişime öncelik vermiş, bu sayede uluslararası politikada kendilerine yer bulmayı amaçlamışlardır.<br /><br />Çoğu kez "<em>Asya Kaplanları</em>" olarak da adlandırılan Asya ülkeleri arasında Çin, Japonya ve Güney Kore öne çıkmaktadır. Bahse konu ülkelere, bağımsızlık sonrasında yaşadığı ekonomik krizi atlatmayı başarabilmiş Rusya Federasyonu ile halen politik-ekonomik dönüşümünü tamamlamaya çalışan Orta Asya ülkelerini de eklemek mümkündür. Ekonomik güce erişen veya çok hızlı kalkınan ülkelerin akıllarına gelen ilk fikir bu konumlarını siyasi güç ile de pekiştirmek olmuş; ancak bölgesel ve küresel koşullar söz konusu ülkelerin tek başlarına bunu gerçekleştirmelerine imkan tanımamıştır. Böylece Avrasya'da birlik fikri ortaya çıkmış ve birkaç başarısız girişimin ardından <em>Şangay İşbirliği Örgütü</em> (ŞİÖ) oluşturulmuştur. Rusya, Çin, Kazakistan, Kırgızistan, Tajikistan ve Özbekistan'dan oluşan bu grup; bir süre sonra daha etkili işbirliği için yalnızca Asya ile sınırlı kalınmaması gerektiğini tecrübe etmiş ve diğer <em>Bağımsız Devletler Topluluğu</em> (BDT) üyeleri ile de ilişkilerin güçlendirilmesi için uğraşmıştır.<br /><br /><div align="justify">Sovyetler Birliği'nin dağılmasının ardından kurulan BDT bugüne dek ürettiği politikalardan somut bir sonuç elde edememiştir. Ancak geçtiğimiz günlerde Kazakistan'da imzalanan bir bildiri ile BDT üyesi ülkeler, 2012 yılına kadar "<em><strong>Avrasya Ekonomik Topluluğu</strong></em>" (EurAsEc) oluşturma taahhüdünde bulundular. Projenin temel amacı, aynen 2. Dünya Savaşı sonrasında Avrupa'da olduğu gibi, "<em><strong>Ortak Ekonomik Alan</strong></em>" oluşturmak ve pazarı genişleterek Avrasya'da ekonomik birliği sağlamaktır. Projenin geleceğine dair yapılan olumsuz yorumlar genelde aynı eksende birleşmekte, bölgenin biraraya gelmesinden rahatsız olan bazı kesimler bu girişimin başarısızlıkla sonuçlanacağını öngörmekte ve/veya ummaktadır. Ancak bölge ülkelerinde, özellikle Rusya ve Kazakistan'da göze çarpan kararlılık, projenin başarılı olacağına dair ümitleri arttırmaktadır. </div><div align="justify"><br />Rusya, Beyaz Rusya ve Kazakistan arasında oluşturulan <em><strong>Gümrük Birliği</strong></em> sayesinde açılan 170 milyonluk pazara, diğer Orta Asya ülkelerinin ve BDT üyelerinin katılımı da öngörülmektedir. Kazakistan Devlet Başkanı Nursultan Nazarbayev'in ve Rusya Devlet Başkanı Dimitri Medvedev'in son dönemlerde yaptığı açıklamaların da bu yönde olduğu dikkatlerden kaçmamalıdır. Zira Nazarbayev, yıllardır hayalini kurduğu <em>Avrasya Birliği projesine Türkiye'nin de dahil olmasını istediğini belirtmiş</em>, bunun gerçekleşmesi durumunda çok büyük bir güce ulaşılacağının altını çizmiştir. Nazarbayev, aynı zamanda, medeniyetler çatışması teorisine inanmadığını Papa 16.Benediktus ve Suudi Arabistan Kralı'nı ziyaret ederek ortaya koymuş, Avrasya Birliği oluşturulurken kimsenin ötekileştirilmek istenmediğini ve birlik fikrinin hiçbir oluşumun (NATO-AB vs.) karşısında yer almayacağını da böylece vurgulamıştır.</div><div align="justify"><br />Gelişmelere Türkiye'nin ve Türk insanının perspektifinden bakacak olursak, ülkemizdeki bazı kesimlerin bu tarz oluşumlara farklı yönlerden yaklaştıkları görülmektedir. Reel politik açısından ise <em><strong>Türkiye, son yıllarda izlediği aktif, çok yönlü ve ekonomik ilişkilerin güçlendirilmesini temel alan dış politika anlayışında kendisine yeni bir faaliyet sahası bulmuştur</strong></em> denilebilir. Zira Türkiye, daha önce eline geçmeyen bir fırsata, tarihi ve kültürel bağları bulunan Orta Asya ile ekonomik bağlarını kuvvetlendirme imkanına kavuşmuştur. Bu önemli dönemeçte Türkiye'nin vereceği kararlar bölgesel bir süper güç olan ülkemizin, küresel bir süper güce dönüşmesinin anahtarını teşkil etmektedir. </div></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-26908322265908352372009-12-21T14:29:00.007+02:002009-12-21T15:42:30.195+02:00"Eksen Kayması"<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOhAccDjQO2Qa4Gr-6JWGPO5f-0FWb2R4K6Ss6P102SS8mINwRoyLmp7EnWVhw7-4IdKxvZli2ZDmogfgBggYr9-fTUWHvL7aJOMwRl1rRUnnsLZxGqFeK35vDR6oUTCYucblF8rRYiU4/s1600-h/Flag-Pins-France-Israel.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417678793564531154" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 256px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOhAccDjQO2Qa4Gr-6JWGPO5f-0FWb2R4K6Ss6P102SS8mINwRoyLmp7EnWVhw7-4IdKxvZli2ZDmogfgBggYr9-fTUWHvL7aJOMwRl1rRUnnsLZxGqFeK35vDR6oUTCYucblF8rRYiU4/s320/Flag-Pins-France-Israel.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify">Son günlerde basında kendisine sıkça yer bulan "<em>Türkiye Eksen Kayması mı yaşıyor?</em>" önermesi farklı bir bakış açısından değerlendirildiğinde, bu tezin arkasında yatan fikirler rahatlıkla ortaya çıkmaktadır. Bu durumun uluslararası ölçekte tartışılması ve neticede Türkiye'nin eksen kayması yaşadığı ve Avrupa'dan uzaklaştığı tezinin, bir takım bölgesel güçlerin elini güçlendirdiği aşikardır. Zira söz konusu devletler, bu yolla Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne tam üyelikten kendi isteğiyle vazgeçtiğini savunacak ve <em>oyunbozan</em> rolünden de böylece sıyrılacaklardır. Ancak işin aslını görebilenler için durum biraz farklı. Uluslararası ilişkiler ile ilgilenen veya dünya gündemini takip edenlerin pek de zorlanmadan anlayabilecekleri üzere yukarıda sözünü ettiğimiz ülke <strong>Fransa</strong>'dır. Fransa, özellikle Nicolas Sarkozy'nin iktidara gelmesinden itibaren Türk karşıtlığında aşırı uçlara ulaşmıştır. Türkiye'nin tam üyeliğine her fırsatta karşı çıkan ve bunu açıkça dile getirmekten çekinmeyen Fransa, Türkiye'nin eksen değiştirdiği iddialarından en çok faydalanan ülke görüntüsündedir. </div><br /><div align="justify"></div><div align="justify">Eksen Kayması iddiaları, Fransa haricinde <strong>İsrail</strong>'in de iç ve dış politikasına etki etmektedir. 2008'in sonlarına doğru İsrail-Suriye arasındaki barış görüşmeleri sürmekteyken, İsrail Başbakanı Ehud Olmert, Ankara'da Başbakanlık Konutu'nda Başbakan Recep Tayyip Erdoğan ile geç saatlere dek müzakerede bulunmaktayken ve hatta Erdoğan tıkanıklığı açmak amacıyla Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad'ı telefonla aradığı sırada İsrail uçakları Gazze Şeridi'ni bombalamaktaydı. Bu durum doğal olarak Türk tarafında büyük bir tepkiyle karşılanmış, İsrail'in samimiyetsizliği Ocak 2009'daki Davos Zirvesi'nde Başbakan Erdoğan'ın sözlerine ve mimiklerine de yansımıştı. Sonrasında iptal edilen askeri tatbikatlar ve askeri teçhizat anlaşmaları Türkiye-İsrail ilişkilerine farklı bir boyut katmış, arada soğuk rüzgarlar esmesine sebep olmuştur. </div><br /><div align="justify"></div><div align="justify">Tam da bu dönemde Fransa-İsrail ilişkilerinde gözle görülür bir ilerleme kaydedilmiştir. Öyle ki, bu iki ülkenin önceki konumlarını tamamıyla terk edip, Türkiye karşıtı bir eksende biraraya geldikleri dahi iddia edilebilir. Fransa, Türkiye'nin yerine Suriye ile ilişkilerde arabulucu rolü üstlenmek istemiş, son dönemlerdeki İsrail-Fransa ilişkileri uzmanlar tarafından <em><strong>balayı</strong></em> olarak nitelenmiştir. Bu durum, kendisini İran'ın nükleer programı konusunda da göstermiş; Türkiye, İran'ın nükleer güç olmasını destekleyen bir ülke konumuna sokulmak istenmiştir. 2002'den bu yana izlenen Türk Dış Politikası'nın böyle bir gelişmeye imkan tanımayacağı su götürmez bir gerçek olmasına rağmen...</div><br /><div align="justify"></div><div align="justify">Türkiye'nin eksen kayması yaşadığı iddialarına sebep olan bir diğer önemli etken de ülkemizin Orta Doğu-Balkanlar-Kafkaslar üçgeninde oynadığı önemli rolden kaynaklanmaktadır. <strong>Bölgesel bir süper güç</strong> olarak Türkiye'nin, yakın çevresindeki gelişmelere duyarsız kalması düşünülemez. Ancak bu durum, daha önce bu rolü oynayan İsrail gibi devletleri doğal olarak rahatsız etmekte, onları farklı arayışlara sevketmektedir. </div><br /><div align="justify"></div><div align="justify">Türkiye'nin artan bölgesel ve küresel gücüne tek başına karşı durmakta yetersiz kalan devletler, güçlerini birleştirerek ve Türkiye'yi izlediği yoldan döndürmeye çalışarak bu durumla baş etmeye çalışmaktadırlar. Son olarak belirtilmesi gerekense, Türkiye'nin eksen kayması yaşamadığıdır. Türkiye Cumhuriyeti, 1923'ten beri aynı eksende hareket etmektedir. Ancak kendi eksenleri değişenler bunu idrak edememekte, Türkiye'nin farklı yönlerde ilerlemesini kaldıramamaktadırlar. </div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-82358173971245039992009-07-29T00:10:00.002+03:002009-07-29T00:10:00.220+03:00Latin Amerika'da Neler Oluyor?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx8OUvE0GYczkBGM4fplfJUiyd8V01qCjWP102SdhIXm0_EWZIyL0FviuvSaLcsuPB2aHLCY6-zX0OLA1VCKPm3Q72HX4YaRYkrBXGtU9mwawJFI-W6ANt_DaLp5S8Auo2N1eBbL6PLRk/s1600-h/warispeace.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx8OUvE0GYczkBGM4fplfJUiyd8V01qCjWP102SdhIXm0_EWZIyL0FviuvSaLcsuPB2aHLCY6-zX0OLA1VCKPm3Q72HX4YaRYkrBXGtU9mwawJFI-W6ANt_DaLp5S8Auo2N1eBbL6PLRk/s320/warispeace.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5361634045389410098" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">Orta ve Güney Amerika</span> ile ilgili haberler son dönemde sıklıkla gündeme geliyor. Bu haberlerden ilki <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Honduras'taki darbe</span> ve sonrasında yaşananlarla ilgili. Konuya ilişkin yorumlarımızı içeren bir yazı yayınlamıştık ancak darbe sonrasında durum hala ciddiyetini koruyor. Zira ülkedeki askeri cunta, devrik başkan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Manuel Zelaya</span>'ya görevi devretmedi. Üstelik her türlü önlemi alarak Zelaya'yı ülkeye sokmadı. Bazı Latin Amerika ülkeleri Honduras'taki büyükelçiliklerini kapatırken dünyanın dört bir yanından da darbeyi kınayan ve yeni yönetimi tanımayan mesajlar geldi. Cuntanın bu politikası devam ettiği takdirde ülkedeki gerilimin artacağı, halkın protesto gösterilerinde işin boyutunun değişmeye başlayacağı söylenebilir. Zelaya yanlılarının demokratik çözüm istekleri reddedildiği takdirde ülkede kan dökülmesini önlemek çok zorlaşacaktır. Her ne şekilde olursa olsun Honduras'ta bir an evvel barışçıl ve demokratik bir çözüm bulunmalı ve bu ülkedeki krize son verilmelidir.<br /><br />Latin Amerika'daki ikinci gelişmeyi ise <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Venezuela-Kolombiya gerginliği</span> olarak göstermek mümkün. Yaklaşık 30 yıl önce uyuşturucu baronu <span style="font-style: italic;">Escobar</span>'ın yakalanması ve faaliyetlerinin durdurulması konusunda ABD ile anlaşan Kolombiya hükümeti, o tarihten beri ülkedeki Amerikan varlığı nedeniyle sorunlar yaşamaktadır. Gerek ülke içinde gerekse komşu ülkelerle olan ilişkilerinde problemler doğmasına sebep olan bu durum, Venezuela Devlet Başkanı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Hugo Chavez</span>'i de oldukça rahatsız etmektedir. Geçtiğimiz aylarda Kolombiya hükümetinin <span style="font-style: italic;">FARC</span> teröristlerine karşı savaşını Venezuela sınırları içerisinde de sürdürmeye çalışması iki ülkeyi savaşın eşiğine getirmiş, Venezuela, Bogota büyükelçisini geri çağırmıştı. Nisan ayında yeniden diplomatik ilişkiler tesis edildi. Ancak sorun tam olarak çözülemedi. Zira benzer sebeplerle topraklarında Amerikan üssü bulunan Ekvador'da, Chavez çizgisindeki bir politikacı olan başkan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Rafael Correa</span>, bu üssün ABD tarafından kullanımına son vermişti. Kolombiya'daki durumun daha komplike ve ciddi olmasına rağmen, Chavez'in Kolombiya'dan da benzer bir hamle beklediği bilinmektedir. Devlet Başkanı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Alvaro Uribe</span> de aslında ABD güçlerinin ülkesinde bulunmasından rahatsızlık duymaktadır. Ancak onlar olmadan bu savaşa devam etmesi imkansızlaşacağından, önceliği Kolombiya'nın askeri kapasitesinin arttırılması olarak belirlemiştir. Neredeyse yarım asırdır süren yasadışı uyuşturucu ticaretine son vermek ise, kısa vadede mümkün gözükmemektedir.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-6934469361364382072009-07-27T00:23:00.001+03:002009-07-27T00:23:00.454+03:00Rusya Sıcak Denizlerde<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXJ-Hhw0-k7THS3A7JeIrjqXoDhF6ogsDEsoVm7VKoueIl3SBnuh8r62kxkcAQLYCf8fFku7RNSpsqfa9whovX9eON_NYxx8F8nPZgF3bLkLhC9fkINmeyveF0mqWw4OTUh55GYh3VzzU/s1600-h/tartus.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXJ-Hhw0-k7THS3A7JeIrjqXoDhF6ogsDEsoVm7VKoueIl3SBnuh8r62kxkcAQLYCf8fFku7RNSpsqfa9whovX9eON_NYxx8F8nPZgF3bLkLhC9fkINmeyveF0mqWw4OTUh55GYh3VzzU/s320/tartus.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5361626041692364946" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Kısa bir aradan sonra yorumlamaya değer ilk gelişmede de aktör değişmedi : <span style="font-style: italic;">Binyıllık hayalini gerçekleştiren <span style="font-weight: bold;">Rusya</span></span>. Suriye'nin Tartus limanında bulunan ve SSCB'nin dağılmasından bu yana kullanılmayan deniz üssünün restorasyonu konusunda <span style="font-style: italic;">Rusya ve Suriye</span> anlaştı. Bu deniz üssü sayesinde Rusya, Akdeniz'e ulaşarak sıcak denizlere inme politikasını da hayata geçirmektedir. Ancak bu sefer durum biraz farklı. Zira Rusya'nın Akdeniz'deki varlığı doğrudan veya dolaylı olarak Türkiye'yi tehdit etmemektedir. <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Suriye</span>, bu limanın yeniden açılması karşılığında Ruslardan alacağı<span style="font-style: italic; font-weight: bold;"> S-300</span>'ler (karadan havaya balistik/anti balistik füzeler) yüzünden böyle bir anlaşmaya evet demiştir. Çünkü kendi hava savunma sistemini çağ atlatacak olan bu füzeler sayesinde Suriye, İsrail'e gözdağı vermek ve bu ülkeyi kendisine karşı gerçekleştirmesi muhtemel saldırgan eylemlerden caydırmak istemektedir. Dolayısıyla Rusya-Suriye anlaşmasından asıl çekinmesi gereken devlet <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">İsrail</span>'dir. <span style="font-style: italic;">Lübnan</span>'a ve <span style="font-style: italic;">Golan Tepeleri</span>'ne oldukça yakın olan bu liman sayesinde İsrail, bir sonraki hamlesinden önce iki kez düşünmek zorunda kalacaktır.<br /><br />Her ne kadar Doğu Akdeniz'deki Rus varlığını Rusya'dan başka destekleyen bir ülke olmasa da, Ruslar'dan bu konuda yeni hamleler beklenebilir. <span style="font-style: italic;">Libya</span> ve <span style="font-style: italic;">Yemen</span> ile temaslarda bulunulması da bunun bir göstergesidir. Tartus limanı, tadil edildikten sonra, Soğuk Savaş'tan bu yana Rusya'nın, eski Sovyet coğrafyası dışında açtığı ilk askeri üs olacaktır. Ancak bu limanın önemi uluslararası basının atfettiği veya İsrail'in korktuğu kadar yüksek değildir. Rusya'nın Karadeniz donanmasından yalnızca <span style="font-style: italic;">"Büyük Petro"</span> ve <span style="font-style: italic;">"Amiral Kuznetsov</span>" adlı iki geminin bu limanda bulunacak olması İsrail'in, ABD'nin ve NATO'nun deniz gücü dikkate alındığında sembolik bir anlam taşımaktan öteye gitmeyecektir. Fakat Rusya, diğer bütün meselelerde olduğu gibi, Orta Doğu'dan da dışlanmak istememekte, bölgeye ne şekilde olursa olsun girmeye çalışmaktadır. Eski ihtişamlı günlerin özleminde olan Rusya, yeniden bu konumu elde edebilmek için çok mühim iki aracı kullanmaktadır. Bunlardan ilki enerji, ikincisi ise silah ticaretidir. Üstün teknoloji ürünü silahları sayesinde sıcak çatışma riski bulunan ülkelerle ilişkilerini sağlamlaştırmaktadır. Suriye ile yaptığı bu anlaşmayı da aynı çerçevede değerlendirmek mümkündür. Zira Suriye, S-300 füzelerinin yanısıra yine son teknolojiye sahip <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">SS-26 İskender-E</span> tipi füzeler ile gelişmiş anti-tank sistemleri alma taahhüdünde bulunmuştur. Sonuç olarak Rusya, yukarda bahsedilen araçları kullanmak suretiyle siyasi kazançlar elde etmektedir ve bu politikasından yakın gelecekte vazgeçmesi beklenmemektedir.<br /><br /><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">NOT-1</span> : Rusya'nın Tartus limanında kullanacağı askeri üs, Karadeniz ve Akdeniz Komutanlığı olarak faaliyet gösterecektir. Dolayısıyla Karadeniz'in ve Türk Boğazları'nın statüsü yeniden gündeme gelecektir.<br /><br /><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">NOT-2</span> : Rusya; enerjiyi Gazprom, silah ticaretini de Rosoboronexport adlı devlet şirketleri aracılığıyla politik güç olarak kullanmaktadır.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-54531880523538373342009-07-17T00:11:00.000+03:002009-07-16T22:09:17.074+03:00Uçak ve Helikopter Kazaları<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnKHBtvbqrVExWG3RRcC6-qBJixzilZdRr7LiVJbpTdHrwjsmImzZ-WU073b6ELbX0MWqQxbaZBXY6CWHq9QROD1rsBjF_BvNPKZ10S89E3BVCX9CM0KSCLtOx3or47Yc4Ql95tDlzAPY/s1600-h/44140130_14124176001_0225dvs-turkish-plane-crash-SJ-plus.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnKHBtvbqrVExWG3RRcC6-qBJixzilZdRr7LiVJbpTdHrwjsmImzZ-WU073b6ELbX0MWqQxbaZBXY6CWHq9QROD1rsBjF_BvNPKZ10S89E3BVCX9CM0KSCLtOx3or47Yc4Ql95tDlzAPY/s320/44140130_14124176001_0225dvs-turkish-plane-crash-SJ-plus.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5359136750861211314" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">2009 yılının ilk 6 ayı içinde yaşanan ve ölümle sonuçlanan uçak-helikopter kazalarında, önceki yılların aynı dönemlerine göre büyük bir artış yaşandı. Dünya Gündemi'nde de sıkça yer alan bu kazalar, her seferinde akıllara <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">terörist saldırı</span> olasılığını getiriyor olsa da şimdiye dek yaşananlarda herhangi bir terör bağlantısına rastlanmadı. En önemlilerine kısaca göz atacak olursak, 1 Haziran'da Rio de Janeiro'dan Paris'e giden <span style="font-style: italic;">Air France</span> uçağının okyanusa çakılması ile başlayabiliriz. Ölen yolculardan birçoğunun cesedine dahi ulaşılamayan kazayı herhangi bir terör örgütü üstlenmedi. Bilindiği üzere global ölçekte faaliyet gösteren terör örgütlerinin önemli özelliklerinden biri, kendisi yapmış olmasa da, dünya çapında ses getiren ve ölümle sonuçlanan olayları üstlenerek reklam yapmaktır. Ancak bu durum son dönemlerde karşımıza çıkmamaktadır. San'a'dan kalkan bir Yemenia uçağının Comorros'a giderken düşmesi de yine akıllara benzer şüpheleri getirdi fakat bu kazanın altından da bir terör örgütü çıkmadı. 25 Şubat'ta Hollanda'da düşen <span style="font-style: italic;">Türk Hava Yolları</span> uçağı ve kazanın muhtemel sebepleri de yine uzun süre gündemde yer aldı. Peşaver'e gitmek üzere kalkan askeri bir helikopterin 3 Temmuz'da <span style="font-style: italic;">Pakistan</span>'da düşmesi ile ölen 26 kişi de <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Taliban</span> tarafından gerçekleştirildiği düşünülen bir saldırı sonucu değil teknik bir arıza nedeniyle hayatlarını kaybetti. Son olarak Tahran-Erivan seferini yapan, <span style="font-style: italic;">Hazar Havayolları</span>'na ait bir uçağın düşmesi sonucu 168 kişi hayatını kaybetti. Bütün bu havacılık kazaları, her seferinde yeni bir <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">9/11</span> ile karşı karşıya olup olmadığımız sorusunu akıllara getiriyor. <span style="font-style: italic;">İşte global terörizmin ulaştığı en büyük başarı da buradadır</span>. <span style="font-style: italic;">Zira terörün asıl amacı en küçük olayda bile insanlara korku salmak, insanları sürekli tetikte bekletmek suretiyle hayatlarının her an son bulabileceği korkusuyla yüzleştirmektir</span>. Vurgulamak istediğim; uçak kazalarında yaşanan kayıpların terörist saldırılarda yaşananlardan değersiz olduğu değil, tam aksine, günlük hayatta ne zaman yaşanacağını bilmediğimiz olayları terörist saldırı olarak değerlendirdiğimizde terör örgütlerinin ekmeğine yağ sürdüğümüzdür.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-17858926100173762632009-07-15T00:08:00.002+03:002009-07-15T00:08:00.727+03:00Nabucco'ya "Gaz Verenler"<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj57hq0Seh252llxpitcvUyvS-ZPr8LDoI5Pq5jPo47qGM96HN7NzhEhyphenhyphenUyKPr2e1pFtmCRWdGrkVT_3Pza3lFDfSXI7Rf0j-CNode86x1m-2IB00-52odJOAPoREtEkg58qmHHdH3lZas/s1600-h/Nabucco_pipeline.png"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 139px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj57hq0Seh252llxpitcvUyvS-ZPr8LDoI5Pq5jPo47qGM96HN7NzhEhyphenhyphenUyKPr2e1pFtmCRWdGrkVT_3Pza3lFDfSXI7Rf0j-CNode86x1m-2IB00-52odJOAPoREtEkg58qmHHdH3lZas/s320/Nabucco_pipeline.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5358313644895111490" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">Uluslararası İlişkiler ve Dünya Gündemi Analizleri</span>'ni kurduğum günden beri ilk kez bir konu hakkında arka arkaya iki ayrı yazı yayınlamış olacağım fakat <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Nabucco</span>, bundan daha fazlasını hak eden bir proje. Önceki yazıda genel bilgiler ve yorumlara yer vermiş, derine inememiştik. Bu yazıda ise Nabucco Projesi'nde dikkati çekmeyen, üzerinde durulmayan ve basında fazlaca yer bulamayan gelişmelere değineceğiz.<br /><br />Bilindiği üzere Nabucco, Avrupa'nın enerjide Rusya'ya olan bağlılığını azaltmayı (<span style="font-style: italic;">ortadan kaldırmayı değil</span>) ve Avrupa Birliği'nin, doğusundaki ülkelerle olan ilişkilerini geliştirmeyi hedeflemektedir. <span style="font-style: italic;">3300 kilometre</span> boyunca, üzerinden geçtiği ülkeleri birbirine bağlayacak olması bir yana, modern küresel konjonktürdeki en önemli zenginlik olan enerjinin söz konusu ülkeler tarafından paylaşılacak olması da Nabucco'nun yalnızca ekonomik faydadan ibaret olmadığının göstergesidir. Dolayısıyla, Nabucco Projesi'ne siyasi açıdan bakıldığında işlerin karmaşık hale gelmesi engellenememektedir. Bu durumun en önemli sonucu da, boru hatlarını besleyecek olan doğalgazın veya petrolün (biz burada genel anlamda enerji diyeceğiz) hangi yollarla, kimler tarafından, hangi miktarda projeye aktarılacağı sorunudur. Boru hatlarını, canlılardaki<span style="font-style: italic;"> damarlara</span> benzetirsek, içinden kan geçmeyen damarların hiçbir işe yaramayacağını söyleyebiliriz. <span style="font-style: italic;">Yani boru hatları hayati sıvı olan enerjiyi bir yerden bir yere taşımakta kullanılan araçlardır</span>. İşte tam da bu noktada olayın siyasileşmesine sebep olan devletlerden Rusya Federasyonu önemli bir çıkış yaptı ve başbakan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Vladimir Putin</span> "<span style="font-style: italic;">Bazı devletlerin toprağı kazıp borular döşemesi bizim için sorun teşkil etmez</span>" diyerek içi doldurulamayacak olan bir boru hattı inşa etmenin gereksiz olduğunu belirtti. Bir diğer önemli aktör, <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">ABD</span> ise, projeyi açıktan desteklememekte. Fakat Amerika'nın projeye karşı olduğunu söylemek henüz mümkün değil. Zira projeye <span style="font-style: italic;">gaz vermesi</span> planlanan İran, iç siyasi tartışmalarla boğuşmakta ve Nabucco'daki geleceği tartışılmaktadır. ABD'nin tavrının İran'daki gelişmelere göre şekilleneceğini tahmin etmek zor değil. Buna karşılık projenin ana kaynağı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Azerbaycan</span>'ın, ispatlanmış yaklaşık <span style="font-style: italic;">1.5 trilyon metrüplük</span> doğalgaz rezervinin, Nabucco'nun kapasitesi olan yıllık 31 milyar metreküpü tek başına karşılaması da beklenmemektedir. Ankara'daki imza töreninde hazır bulunan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Irak</span> başbakanı <span style="font-style: italic;">Nuri El-Maliki</span>'nin de Nabucco'ya <span style="font-style: italic;">gaz vermeye</span> hevesli olduğu bilinmektedir. Ayrıca bölgede Türkiye'nin öncülüğünde yaşanan bu hızlı jeopolitik gelişmelerden dışlanmak istemeyen <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Suriye</span> de projeye dahil olmak istemektedir. Enerji ihracının büyük çoğunluğunu Rusya'ya yapan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Türkmenistan</span> ise, bu ülkenin doğalgaz alımını azaltması üzerine, artan doğalgazı Nabucco'ya verebileceğini belirtmiştir.<br /><br />Tüm bunlardan çıkarılacak sonuç ise, başbakan ile enerji bakanı tarafından dile getirilen ve Rusya'nın da Nabucco'ya dahil olabileceğini öngören planın, Nabucco'yu ana amacından bir hayli saptıracağıdır. Buna rağmen projeyi, Rusya'yı küstürmeden hayata geçirmek esas alınmalıdır. <span style="font-style: italic;">Rusya-Türkiye</span> arasındaki <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Mavi Akım</span>'ın, <span style="font-style: italic;">Rusya-Bulgaristan-Yunanistan</span> arasındaki <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Burgaz-Dedeağaç</span>'a engel olmadığı gibi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Nabucco</span>'nun da <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Mavi Akım-2</span>'ye engel olmaması gerekmektedir. İran'daki durumun kritik olması bu ülkeden gelecek doğalgazı da askıda bırakmaktadır. Buna karşılık da Türkmenistan, Irak ve Suriye gibi seçenekleri değerlendirmek, hem boru hatlarının boş kalmasını önleyecek hem de Türkiye'nin bahsi geçen ülkelerle ilişkilerini kuvvetlendirecektir. Nabucco Projesi'ni hiçbir baskıya veya tehdide boyun eğmeden hayata geçirmek, bölgesel ve küresel politikalarda Türkiye'nin elini güçlendirecek, Türkiye'den Avrupa'ya giden otoyolların yanına inşa edilecek olan enerji yolları da Türkiye'nin AB'ye tam üyelik sürecini hızlandıracaktır.<br /><br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-18571235442062518282009-07-13T00:16:00.000+03:002009-07-13T00:15:35.191+03:00Nabucco Projesi<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhADEfAZkVhkHZPoFTCYrwhO_cnQOYnuwAgqYHji-duo2C-BCzrco0i2EDljHO0tTwnXsPO7uxwug3cqgB1LaLGubhwq3i3h7thDFE_JTWtczjzZTC4bAwLS3PglNgdXijnMRSxvOrhhlk/s1600-h/nabuc.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 238px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhADEfAZkVhkHZPoFTCYrwhO_cnQOYnuwAgqYHji-duo2C-BCzrco0i2EDljHO0tTwnXsPO7uxwug3cqgB1LaLGubhwq3i3h7thDFE_JTWtczjzZTC4bAwLS3PglNgdXijnMRSxvOrhhlk/s320/nabuc.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5357685225223432562" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Son günlerde popülaritesi giderek artan bir doğalgaz boru hattı projesi olan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Nabucco,</span> ismini ünlü <span style="font-style: italic;">Babil Kralı Nebuchadnezzar</span>'dan almaktadır. Rusya'nın enerji piyasasındaki baskın rolünü kırmayı ve Avrupa'nın doğalgaz ihtiyacını alternatif bir yoldan karşılamayı hedefleyen Nabucco, enerji kaynaklarının çeşitlendirilmesi açısından atılan önemli bir adımdır. Zira günümüzde özellikle Doğu Avrupa ülkelerinin, içinde Rusya bulunmayan bir proje sayesinde enerji ihtiyacını karşılaması neredeyse imkansızdır. İşte, Nabucco'nun önemi tam da buradan gelmektedir: Rusya'nın yüksek fiyatlarla sattığı doğalgazı bile her an kesebilecek olma ihtimalini, daha güvenli ve ucuz bir kaynakla ikame etmek. Birçok konuda birbirlerinden farklı politikalar benimseyen 9-10 ülke, bu hat sayesinde ortak bir paydada buluşacaklardır. Bu noktada hattın güzergahı ve taşıyacağı doğalgaz miktarıyla ilgili birkaç bilgi vermemiz gerekmektedir. Hattı dolduracak doğalgazın Azerbaycan ve İran'dan alınacağı kesinleşmiş olmakla birlikte, boru hattında yaşanan bir patlama sonrasında Türkmenistan'dan doğalgaz almayı kesen Rusya sayesinde, Türkmenistan'ın da Nabucco'ya katkıda bulunabileceği belirtilmektedir. İran'dan ve Azerbaycan-Gürcistan üzerinden Türkiye'ye ulaşacak olan boru hattı, Erzurumda birleşecek, hattın en uzun, en önemli ve en hayati kolu olan Türkiye bölümünü oluşturacaktır. Yaklaşık 2000 kilometresi Türkiye içinde olan Nabucco (toplam <span style="font-style: italic;">3300 km</span>), Erzurum'dan Ankara'ya oradan da Bulgaristan'a varacaktır. Türkiye'nin boru hattından ne kadar doğalgaz çekebileceği henüz belli olmamakla birlikte bu oranın %15 civarında olduğu konuşulanlar arasındadır. Bulgaristan'dan sonra Romanya, Macaristan, Avusturya ve Çek Cumhuriyeti'ne kadar uzatılacak olan Nabucco'nun daha sonraki aşamalarda İtalya, Almanya ve diğer Doğu Avrupa ülkelerine ulaştırılması da planlanmaktadır.<br /><br />Projenin en önemli yanının Rusya'yı ve Rus enerji devi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Gazprom</span>'u dışarda bırakması olduğunu belirtmiştik. Fakat yaşanan yeni gelişmeler ışığında durumun yakın gelecekte değişme ihtimali bulunduğunun da altını çizmemiz gerekir. Zira projeden dışlandığını hisseden Rusya, alternatif erneji hatlarına yönelmiş ve Türkiye, İran, Azerbaycan ve diğer Doğu Avrupa ülkelerini by-pass ederek <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Burgaz-Dedeağaç</span> projesini geliştirmiştir. Ayrıca Türkiye'yi kendi safına çekebilmek amacıyla <span style="font-style: italic;">Mavi Akım-2</span> projesini ortaya atmıştır. Dolayısıyla, enerji arenasında Rusya'sız seçeneklerin giderek azaldığı bir ortamda, yıllık 31 milyar metre küp doğalgaz taşıması hedeflenen Nabucco'ya da Gazprom'un çok geçmeden katılacağı öngörüsünde bulunabiliriz.<br /><br />Projede yer alan ülke liderlerinin katılımıyla, imzaları 13 Temmuz'da atılacak olan ve yapımına 2010'da başlanması planlanan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Nabucco</span>; Avusturya'dan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">OMV</span>, Türkiye'den <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">BOTAŞ</span>, Macaristan'dan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">MOL</span>, Bulgaristan'dan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Bulgargaz</span> ve Romanya'dan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Transgaz</span>'ın %20'şer hissesiyle beş ortaktan oluşan bir teşekküldür. Fakat geçen sene Alman <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">RWE</span>'nin katılımıyla altı ortaklı bir projeye dönüşmüştür. RWE'nin Nabucco'ya sonradan katılması, projede yer almak isteyen Fransız <span style="font-style: italic;">Total</span> ve <span style="font-style: italic;">Gaz de France</span>, Alman <span style="font-style: italic;">Ruhrgas</span>, Polonyalı <span style="font-style: italic;">PGNiG</span>, Azerbaycan Devlet Petrol Şirketi <span style="font-style: italic;">SOCAR</span> ve Rus <span style="font-style: italic;">Gazprom</span> gibi şirketlerin elini güçlendirmiş, yeni katılımların önünü açmıştır.<br /><br />Her ne kadar enerji sektöründeki bir atılım olarak değerlendirilse de, Nabucco'nun siyasi hamlelerden bağımsız olduğunu düşünmek yanlıştır. Bir yandan Rusya, İran'ı güvenilmez olarak nitelemekte, diğer yandan Türkiye, Fransa'nın katılımına karşı çıkmaktadır. Adı geçen tüm ülkelerin katılması ise projenin değerini düşürecek, planlanan hedeflerden uzaklaşılmasına neden olacaktır. Tüm bunlar biraraya geldiğinde, birçok devletin katıldığı bir siyasi poker oyunu ile karşılaşmaktayız: Politik eli en güçlü olan ve kozlarını en iyi oynayanın kazanacağı bir poker oyunu...<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-24890076474600782582009-07-10T00:09:00.004+03:002009-07-10T12:44:05.415+03:00Obama'nın Rusya Ziyareti<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy8VuhAB0TCPf7-FSdmzB_ZKhiNfJuItGOxs7LxT6q3768cTmAEEUE8u80LwJvVjOG6h4_-2AL2Q7pDOQEqTishYRXwh1AsJbNPwVHEkOYy67z0LmkNMjDcfrCBG4sbkgx8ftXbrrkIw8/s1600-h/obama+rusya.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy8VuhAB0TCPf7-FSdmzB_ZKhiNfJuItGOxs7LxT6q3768cTmAEEUE8u80LwJvVjOG6h4_-2AL2Q7pDOQEqTishYRXwh1AsJbNPwVHEkOYy67z0LmkNMjDcfrCBG4sbkgx8ftXbrrkIw8/s320/obama+rusya.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5356544000615089746" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">ABD Başkanı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Barack Obama</span>, <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Rusya Federasyonu</span>'na (RF) resmi bir gezi düzenliyor. Senatörken yaptığı Rusya ziyaretinden pek de hoş anılarla ayrılmayan Obama (Urallarda tutuklanıp nezarete atılmıştı), başkanlık döneminde arasını iyi tutmaya çalıştığı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Medvedev</span>-<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Putin</span> ikilisiyle görüşmelerde bulundu. Tüm dünyanın gözü bir anda bu ziyarete çevrilirken beklentiler de doğal olarak büyüktü. Ancak Obama'nın özellikle Putin ile yaptığı görüşme bir hayli gergin geçti. Gerginliğin sebebi de Obama'nın basına verdiği, Rus liderin mizacını ve düşünce yapısını eleştiren demeciydi. Medvedev'in liberal görüşleri Obama tarafından takdir görse de, ABD tarafında asıl gücün kimde olduğuna dair (<span style="font-style: italic;">Putin mi? Medvedev mi?</span>) tereddütler mevcut. Yine de bu tereddütler, süresi dolan <span style="font-style: italic;">START</span>'ın (Stratejik Silahların Azaltılması Anlaşması) yerine yeni bir anlaşma yapılmasına engel olmadı. Rusya'nın en büyük çekincesi olan Doğu Avrupa'daki anti-füze sistemlerinin geleceği ise hala büyük bir muamma. Zira ABD, söz konusu sistemlerin Rusya'ya karşı olmadığını her fırsatta yinelemekte fakat bu açıklamalarında inandırıcılığı sağlayamamaktadır.<br /><br />Obama'nın Rusya ziyaretini, uluslararası ilişkilerde yeni bir eksen kayması olarak değerlendirenler olsa da, bana göre stratejik bir <span style="font-style: italic;">Rus-Amerikan</span> ittifakının önünde iki büyük engel bulunmaktadır. Bunlardan ilki Rus yönetim sisteminin <span style="font-style: italic;">kendine özgü</span> niteliğidir. Gerektiğinde anti-demokratik hatta despotik bir rejime dönüşebilen ancak herşeye rağmen halkın %90'ını sürekli memnun etmeyi başarabilen bir sistem. Şüphesiz bunda Rus tarihinin, kültürünün ve sosyolojik yapının da büyük payı vardır. Fakat belirtilen unsurlar Amerikalılara oldukça yabancı gelmektedir. İran-Çin stratejik ortaklığına karşı oluşacağı söylenen Rus-Amerikan ittifakının önündeki ikinci büyük engel ise, Ruslardaki tarihi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">şüphecilik</span> olgusudur. Zira Rusya, sürekli olarak Batı'dan kendisine yönelik bir tehdit algılamakta, NATO ve AB genişlemelerini kendisine karşı yapılan hareketler olarak görmektedir. Bu durum yalnızca Rusya'nın da NATO'ya dahil olmasıyla önlenebilir ki bu önermenin gerçekleşmesi neredeyse <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">imkansız</span>dır. Rusya'nın Batı'dan algıladığı tehdidin hiçbir şey ile kıyaslanamayacak olması, statükonun uzunca bir süre daha bugünkü haliyle devam edeceğinin göstergesidir.<br /><br />Tüm bunların dışında Obama'nın Rusya ziyareti bir takım yeni gelişmelere gebe olabilir. Örneğin Rusya, Ukrayna ve Gürcistan'ı da kapsayan NATO genişlemesinin durdurulması karşılığında, İran'ın nükleer programı konusunda, BM Genel Kurulu'nda ABD'ye destek vermeyi kabul etmiş olabilir. Bir diğer yeni gelişme de, ABD askerleri ve askeri teçhizatının Rusya üzerinden Afganistan'a girmesi hususunda yapılan anlaşmadır. Rusya'nın, hava sahasını durup dururken ABD'ye açması beklenemez. 1962'de yaşanan Küba Krizi'nin sonuçlarından aldığımız bir ders varsa o da Rusya-ABD ikili ilişkilerinde mütekabiliyet ilkesinin mutlak suretle geçerli olduğudur. Rusya ile ilişkileri yeniden başlatmayı temel hedef seçmiş olan Obama'dan, görev süresi boyunca benzer hamleler beklemek mümkündür.<br /><br />NOT: Resim 4 Temmuz tarihli <span style="font-style: italic;">The Economist</span>'in kapağından alınmıştır.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-25806329714671039962009-07-08T00:06:00.002+03:002009-07-08T00:06:00.572+03:00Doğu Türkistan'da Neler Oluyor?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpc0kbQtAJzXOkZH3AtrQd7qlYrGcGIAFM8UIJpg-YeXVucuyjCE3S9xyeaFnUGIpVFt_v15grvhS_HcNEM3XG2z3mgjSJB80IsVOFnyEXTPsSI5ogslVQziRw8GrN-sqjVVMqHb1oo64/s1600-h/uygur.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpc0kbQtAJzXOkZH3AtrQd7qlYrGcGIAFM8UIJpg-YeXVucuyjCE3S9xyeaFnUGIpVFt_v15grvhS_HcNEM3XG2z3mgjSJB80IsVOFnyEXTPsSI5ogslVQziRw8GrN-sqjVVMqHb1oo64/s320/uygur.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5355387436378288562" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Geçtiğimiz günlerde Çin'in batı sınırında yer alan ve <span style="font-style: italic;">Doğu Türkistan</span> olarak bilinen <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Şincan-Uygur Özerk Bölgesi</span>'ndeki bir oyuncak fabrikasında çalışan Türk işçilerin, ekonomik kriz bahane edilerek işten çıkarılmalarıyla başlayan gerginlik, bölgede yaşayan iki etnik grup (Türkler ve Han Çinlileri) arasında yaşanan çatışmalarla artarak devam ediyor. Başkent Urumçi'de yoğunlaşan protestolarda Uygurlar'a karşı orantısız güç kullanmakla suçlanan Çin hükümetinin bu tavrı diğer icraatlarının yanında hafif kalmaktadır. Zira 3000 yıldır süregelen ve Çin ile özdeşleşen "<span style="font-style: italic;">Asimilasyon Politikası</span>", bölgede yaşayan Müslüman Türkler'e karşı uygulanmaktadır. Temelde, ülkenin diğer bölgelerinde yaşayan etnik Han Çinlilerini Doğu Türkistan'da iskan etmek suretiyle, bölgedeki Türkleri azınlık konumuna düşürmeyi amaçlayan bu politika, çok uzun yıllardır kimliklerini korumayı başarabilmiş Türklerin tepkisi ile karşılaşmıştır. Olaylarda birçok aktör rol oynamaktadır. Bunlardan ilki ve asıl sorumlu <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Çin Halk Cumhuriyeti</span>'dir (<span style="font-style: italic;">ÇHC</span>). Çin, daha önce <span style="font-style: italic;">Tibet</span>'te, <span style="font-style: italic;">Burma</span>'da yaptıklarını Doğu Türkistan üzerinde tekrarlamakta, asimilasyon yoluyla soykırıma sebebiyet vermektedir. İkinci ve en önemli aktör olarak <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Uygur Türkleri</span>'ni göstermek mümkün. Kendi devletlerini kurmaları engellenen, ülkelerinde yaşama imkanları kısıtlanan, çalışma şartları giderek zorlaştırılan yaklaşık 8 milyonluk bu topluluk, kritik bir evreden geçmekte, başka kimliklerle varolma veya tümden yokolma seçenekleri arasında sıkışmış bulunmaktadır.<br /><br />Doğu Türkistan'da yaşananların diğer aktörleri ise uluslararası nitelik taşımaktadır. Bunlar arasında Amerika'da faaliyet gösteren <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Dünya Uygur Kongresi</span> ve kuruluşun lideri <span style="font-style: italic;"><span style="font-weight: bold;">Rabiya Kadir</span> </span>ile Kadir'in Japonya bağlantıları gösterilebilir. ÇHC'nin olayları kışkırtmakla suçladığı bu teşekküle "<span style="font-style: italic;">sütten çıkmış ak kaşık</span>" demek mümkün olmasa da, gerginlikten sorumlu tutmak yanlıştır. Dünya Uygur Kongresi, El-Kaide ve Taliban gibi terör örgütlerine mensubiyeti bilinen birçok üyeye sahiptir. Özellikle dış mihraklar tarafından kışkırtılan bu gibi kişilerin olaylarda parmağı bulunduğunu, Çin polisini tahrik etmek suretiyle, polisin Uygur halkına saldırmasına yol açtığını söyleyebiliriz. Çin'i etnik problemlerini kullanarak yıpratmayı amaç edinen güç odakları, olaylar sırasında yaşanacak can kayıplarını da önemsememektedirler.<br /><br />Son olarak en şanssız ve olaylardan en kötü şekilde etkilenen/etkilenecek olan aktör ise <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Türkiye</span>'dir. Geçen yazılardan birinde bahsettiğimiz üzere, günümüz dünyasında bölgesel süper güçlere baskı uygulamak imkansız hale gelmiştir. Türkiye'nin yaşananlar karşısında tercih edebileceği iki seçenekten biri olan Çin'i caydırmaya çalışmak (rest çekmek, tehdit etmek vb) bahsi geçen ilke doğrultusunda mümkün gözükmemektedir. Hatta ÇHC ile restleşmek ters tepebilir, beklenen sonuçları doğurmayabilir. Hiçbir devletin Çin ile karşı karşıya kalmak istemeyeceği de göz önünde bulundurulduğunda daha makul olan ikinci seçenek gündeme gelmektedir: <span style="font-style: italic;">Doğu Türkistan'da yaşanan olayların bir an evvel durdurulması, daha fazla kan akmaması için ÇHC'nin huyuna gitmek, içişlerine karışılmadığının altını çizerek mutabakat zemini aramak</span>. Diplomaside bazen tavizler vermek veya karşı tarafın sizin taviz verdiğinizi düşünmesi hedefe daha kolay ulaşılmasını sağlayabilmektedir. Bu bağlamda, Şincan-Uygur Özerk Bölgesi'nde yaşananlara kayıtsız kalmamalı, devlet bazında yapılabilecek tüm girişimleri yaparken, toplum bazında da ruhen ve kalben soydaşlarımıza destek olmalıyız.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-7714681584655815312009-07-06T00:12:00.003+03:002009-07-06T00:12:02.016+03:00ABD - İsrail - İran İlişkileri<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0GzENGXifZUjoEKxgBAIrfFhaNUrcTv52sorLgCqNzveJHgfUCMrPmSprJ2m20wJZHwhN6Cyme2iC2nAMmStFM2opHfGX7oLBxnKeCDazpV5FwrupsPLy2JndIxL1ipP7vxI-Ibga1fY/s1600-h/iran_israel_us_flags.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 150px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0GzENGXifZUjoEKxgBAIrfFhaNUrcTv52sorLgCqNzveJHgfUCMrPmSprJ2m20wJZHwhN6Cyme2iC2nAMmStFM2opHfGX7oLBxnKeCDazpV5FwrupsPLy2JndIxL1ipP7vxI-Ibga1fY/s400/iran_israel_us_flags.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5355045686857469698" border="0" /></a><br />İran'da 2005 yılında göreve gelen <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Mahmud Ahmedinejad</span>, İsrail'e karşı sert ve tavizsiz tutumuyla biliniyordu. Aynı zamanda İsrail'in Batılı müttefiklerini ve ABD'yi de karşısına almaktan çekinmeyen Ahmedinejad, bu tavrı sayesinde gerek İran içinde gerekse Batı karşıtı ülkeler nezdinde (Küba, Venezuella, Beyaz Rusya vs..) popülaritesini arttırdı. Ancak İran'ın bu politikası temelde ABD ile İsrail'i sürekli birlikte hareket eden devletler olarak görmesinden kaynaklanmaktaydı. Soğuk Savaş yıllarında inkar edilemeyecek bir gerçek olan bu bağıntı, 2009 yılına gelindiğinde Obama ile birlikte yavaş yavaş tarihe karışmaya başladı. ABD, dünya üzerinde müdahil olduğu uluslararası çatışmalardan yavaş yavaş çekilmeye, devletlerin iç ve dış politikaları üzerindeki etkisini de kademeli şekilde azaltmaya başlamıştı. ABD'nin, haziran ayında İran'da gerçekleştirilen cumhurbaşkanlığı seçimlerine ve sonrasında yaşanan olaylara yaklaşımını da bu ölçüde değerlendirmek mümkün. Zira reform yanlılarının günler süren protesto gösterilerinde bulunabilecek bir Amerika bağlantısı, nükleer program yüzünden Batı ile iyice gerginleşen ilişkilerin kopma noktasına gelmesine neden olabilir, İran'ı daha fazla kızdırabilirdi. Bunun bilincindeki ABD, olaylarda parmağı olmadığını vurgulamaktaydı. Söylemek istediğimse, teröre karşı mücadele kapsamında Afganistan, Irak ve Pakistan'da sıcak çatışma halinde olan Amerika'nın, İran'ı da bu halkaya katmasının günümüz konjonktüründe muhtemel gözükmediğidir. Ancak işin bir de İsrail tarafına bakmakta fayda var. İran'ın küçük şeytan olarak nitelediği İsrail'de, Filistin meselesi gündemi yeteri kadar işgal etmektedir. İsrail, her ne kadar İran'ı ulusal güvenliğini tehdit eden yegane unsur olarak görse de, bu devlete karşı silahlı mücadeleye girmeyi göze alması imkansızdır. Dolayısıyla İsrail ve ABD'nin, <span style="font-style: italic;">Bush Doktrini</span>'nde yer alan <span style="font-style: italic;">önleyici saldırı</span>yı İran'a karşı uygulaması olasılığı çok düşüktür. İran'ın içinde bulunduğu şartlar da bu devletten İsrail'e veya Doğu Avrupa'ya yapılacak saldırılara engel olmaktadır.<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">Obama'nın ekibindeki yetkililerin sürekli açıklamalar yapmasına alışmaya başladık. Bu açıklamalardan birini de başkan yardımcısı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Joe Biden</span>, ABC televizyonunda yayınlanan "<span style="font-style: italic;">This Week</span>" adlı programda yaptı ve İsrail'in İran'ı vurmasına engel olmayacaklarını açıkladı. ABD'nin İran'ı vurmayacağı yönündeki tesbitlerimizi destekleyen ancak İsrail'in İran'a saldırmasını teşvik eden bu tarz sesler, özellikle 11 Eylül'den sonra giderek arttı. Öyle ki, Suudi Arabistan'ın İran'ı vurması için İsrail'e hava sahasını kullandıracağı dahi söylendi. Bu tarz görüşlerin, İsrail-İran ilişkilerini germeye çalışan ve İsrail-İran çatışmasından çıkar (Basra Körfezi'ndeki petrol trafiğini kontrol etmek gibi) sağlayacak kesimler tarafından dile getirildiği kanaatindeyim. Gerek ABD ve İsrail'in gerekse İran'ın, <span style="font-style: italic;">Temmuz 2009</span> itibariyle böylesine bir savaşa girmeyeceklerini, her birinin ayrı ayrı iç ve dış politika öncelikleri olduğunu, altını çizerek belirtmek istiyorum. Bu ahvalde, İran'ın saldırgan tutumunu sorgulayanlar, "<span style="font-style: italic;">madem öyle İran neden İsrail'i haritadan sileceğini söylüyor</span>" diyenler olacaktır. Verilecek cevap ise net : <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Nükleer Güç, kullanmak için değil, tehdit unsuru olarak bulundurmak yani caydırmak içindir. </span><br /><br />Sonuç olarak ne İran'ın İsrail'e veya Doğu Avrupa'ya, ne de ABD'nin veya İsrail'in İran'a veyahut başka herhangi bir devletin bir diğerine karşı nükleer savaş başlatması ihtimali %1 bile değildir. ABD'nin Polonya ve Çek Cumhuriyeti'ne kurduğu ve İran'dan gelebilecek saldırılara karşı kurulduğu açıklanan füze kalkanlarının aslında hangi amaca hizmet ettiklerini de başka bir yazıda ele alacağız...<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-43864822142260895792009-07-03T00:34:00.002+03:002009-07-03T00:34:00.128+03:00Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwjZ33i39gLxAVeh5hLumqld7gy51LwphdU3_Bd8sjpeEYHSemNBs_QR_0WDURHb3BcSso7OOBtmzAQvI5KOx5YN2eSFHQ5tVr6LxMw5VudrdKsN8x7LFhfwMwhGPBH9vkojwXSM9PlX8/s1600-h/iaea.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwjZ33i39gLxAVeh5hLumqld7gy51LwphdU3_Bd8sjpeEYHSemNBs_QR_0WDURHb3BcSso7OOBtmzAQvI5KOx5YN2eSFHQ5tVr6LxMw5VudrdKsN8x7LFhfwMwhGPBH9vkojwXSM9PlX8/s320/iaea.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5353979033749994322" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Bilindiği gibi <span style="font-style: italic;">Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu</span> (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">UAEK</span>-orjinal kısaltma:<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">IAEA</span>), nükleer enerjinin barışçıl kullanımı, askeri amaçlar için kullanılmasını engelleme gibi görevlerle Birleşmiş Milletler (<span style="font-style: italic;">BM</span>) bünyesinde oluşturulmuş olan bağımsız ve kendi statüsüne sahip olan uluslararası bir kuruluştur. II. Dünya Savaşı sonrasında yayılmaya başlayan atom enerjisinin yeni facialara yol açmaması hedefiyle, BM üyesi ülkelerin büyük bir çoğunluğu bu oluşumun içinde yer almıştır. Son yıllarda ise özellikle İran ve Kuzey Kore'nin uranyum zenginleştirme programları sayesinde dünya gündeminde sıklıkla yer almaktadır. 1997'den bu yana kurumun başında 2005'te Nobel Barış Ödülü'ne layık görülen Mısırlı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Muhammed El Baradey</span> bulunmaktaydı. Ancak Baradey, UAEK başkanlığı boyunca, gelişmelere siyasi yaklaşmakla ve sorunların çözümünde etkin rol alamamakla suçlanıyordu. Zira görevi süresince nükleer enerjinin askeri amaçlarla kullanılmaması ilkesini alenen çiğneyen Kuzey Kore bu tavrını halen sürdürmekteyken, İran'ın nükleer programı, başta İsrail olmak üzere birçok devlete endişe vermektedir. Görev süresi 30 Kasım 2009'da sona erecek olan Baradey'in, bahsi geçen konularda yeterli başarıyı gösteremediği aşikârdır. Burada değinmemiz gereken bir diğer mesele de, UAEK'nin, nükleer enerjinin barışçıl amaçlarla kullanılması hususunda ne derece etkili bir kuruluş olduğudur. Zira taahhütlerini yerine getirmeyen ülkelere karşı caydırıcı yaptırımlarının olduğunu söylemek mümkün değildir. Ancak BM'yi bir "<span style="font-style: italic;">belediyeye</span>", Kuzey Kore, İran gibi ülkeleri "<span style="font-style: italic;">mahallelere</span>" ve atom enerjisini askeri amaçlarla kullanmayı da "<span style="font-style: italic;">yangına</span>" benzetecek olursak, UAEK bir "<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">itfaiye</span>" teşkilatının yerini almaktadır. Dolayısıyla bir mahallede yangın çıktığında itfaiye teşkilatının tek başına bu yangını söndürmesi muhtemel değildir. Yangını söndürmede el birliğiyle hareket edilmesi ve mutabakata varılması gerekmektedir. Durum böyleyken, başarısızlığın tek başına UAEK'ya ait olması beklenemez.<br /><br />Her şeye rağmen 12 yıl boyunca uluslararası önemde bir teşkilata başkanlık yapmış olan Baradey, Aralık ayında görevini Japon temsilci <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Yukiya Amano</span>'ya bırakacak. Yeniden aday olmayacağını daha önce açıklamış bulunan Baradey'den sonra Amano, UAEK tarihindeki 5. başkan olacak. Washington, Brüksel gibi merkezlerde diplomatlık yapmış olması ve silahsızlanma, nükleer silahlar gibi konularda uzman bir hukukçu olması, UAEK üyesi batılı devletler tarafından destek görmesini sağlamıştır. UAEK yönetim kurulunda yapılan oylamada Güney Afrika temsilcisi <span style="font-style: italic;">Abdül Samed Minti</span>'yi geçerek seçilen Amano, genel kurulda 148 üyenin onayını aldığı takdirde göreve başlayacak. Amano ile birlikte özellikle Kuzey Kore'nin nükleer programı konusunda olumlu adımlar atılabileceği kanaatini taşımakla beraber, İran'daki durumun soğuyarak risk önceliği olmaktan çıkacağını düşünmekteyim. Zira cumhurbaşkanlığı seçimleri sonrasında yaşananlar nedeniyle batı ile ilişkileri gerilen İran'ın uranyum zenginleştirme çalışmalarına hız vererek ipleri koparması beklenmemelidir. Bunların yanı sıra yeni başkan Amano'yu bekleyen bir diğer önemli mesele de nükleer silahların teröristlerin eline geçme olasılığının sıkı önlemler alınmak suretiyle ortadan kaldırılmasıdır. Bu konuda akla gelen ilk ülke ise Pakistan'dır.<br /><br />Amano'nun çalışmalarının Baradey'den daha çok verim sağlaması hem dünya barışı hem de BM sisteminin devamı açısından son derece önemlidir.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-4471167512044801162009-07-01T00:09:00.003+03:002009-07-01T00:09:00.603+03:00Bölgesel Süper Güç<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg6VIBfXz1BQtj__Tl3d7W6RGp2e1jLx5-z6ETnlETP4R0ru9eHJIMZdrbYt-3hN0ZrfXiLPHV59zmq2QRNdlelcyLDvLzrcJW-8DHXVOECtCtU_NAojQsRPyuk6spr3vNXVnz680Tofc/s1600-h/OrtaDoguHaritasi.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 266px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg6VIBfXz1BQtj__Tl3d7W6RGp2e1jLx5-z6ETnlETP4R0ru9eHJIMZdrbYt-3hN0ZrfXiLPHV59zmq2QRNdlelcyLDvLzrcJW-8DHXVOECtCtU_NAojQsRPyuk6spr3vNXVnz680Tofc/s320/OrtaDoguHaritasi.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5353194839459742978" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">ABD Dışişleri Bakanlığı'nın Avrasya'dan sorumlu müsteşar yardımcısı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Matthew Bryza</span>, Kıbrıs sorunu ile ilgili temaslarda bulunmak üzere ziyaret ettiği Güney Kıbrıs'ta, uluslararası ilişkiler literatüründe duymaya alışık olmadığımız bir terim kullandı. Bryza aracılığıyla Amerika'nın Türkiye'ye baskı yapmasını isteyen<span style="font-style: italic;"> Güney Kıbrıs Rum Yönetimi</span> (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">GKRY</span>), "<span style="font-style: italic;">70'ler, 80'ler veya 90'larda olsak bu dileğinizi yerine getirebilirdik fakat Türkiye artık bölgesel bir süper güç oldu. Dolayısıyla baskı yapmamız söz konusu olamaz</span>" cevabıyla karşılaştı. Böylece, Soğuk Savaş yıllarındaki süper güç (<span style="font-style: italic;">ABD-SSCB</span>) ve günümüzdeki bölgesel güç (<span style="font-style: italic;">Brezilya-Çin-Rusya-Türkiye vs</span>) kavramlarına bir yenisi daha eklendi : <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">bölgesel süper güç</span>. Aslında Bryza haklı ve bir o kadar da doğru bir tesbitte bulundu. Zira ne Türkiye 40 yıl önceki durumunda ne de Amerika. Hal böyleyken Amerika'dan Türkiye'ye siyasi ve dış politikaya yönelik baskılar beklemek gerçekçi yaklaşımlar değildir. Modern dünyadaki bölgesel güç sayısının her geçen gün artması, çok kutupluluktan aşırı kutupluluğa doğru bir geçişin işaretleridir. Aynı bölgede yer alan bölgesel güçler arasında en güçlüsü de artık bölgesel süper güç olarak nitelenmelidir. Örnek vermek gerekirse; Asya-Pasifik bölgesinde ekonomik, askeri ve siyasi parametreler dikkate alındığında <span style="font-style: italic;">Çin</span>, <span style="font-style: italic;">Japonya</span>, <span style="font-style: italic;">Güney Kore</span>, <span style="font-style: italic;">Kuzey Kore</span> gibi devletler, bölgesel güç olarak nitelenebilir. Ancak bunlar arasında diğerlerinden birkaç adım öne çıkan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Çin</span>, bölgesel bir süper güç niteliğindedir. Aynı durum, içinde bulunduğumuz 21.yy'ın ilk yıllarındaki Türkiye için de geçerlidir. <span style="font-style: italic;">Sorunlar Üçgeni</span> olarak da adlandırabileceğimiz <span style="font-style: italic;">Balkanlar-Kafkasya-Orta Doğu</span> bölgesinin tam ortasında yer alan Türkiye, çevresindeki ülkelere nazaran bölgesel bir süper güçtür. Bu statüsüne rakip olabilecek yegane devlet ise İran'dır. Fakat bu ülkenin gerek rejimi gerekse siyasi ilişkilerini yürütmede sahip olduğu kısıtlı opsiyonlar ve küresel bir çatışmaya girme riskinin fazla oluşu İran'ı yalnızca bölgesel bir güç olarak kalmaya itmektedir.<br /><br />Amerika'daki İsrail lobisinin bir kuruluşu olan <span style="font-style: italic;">Hudson Enstitüsü</span>'ne bağlı <span style="font-style: italic;">Avrasya Politikası Merkezi</span>'nin Müdürü ve Washington'dan Türkiye hakkında yazdığı "<span style="font-style: italic;">sivri</span>" yazılarla tanınan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Zeyno Baran</span> ile evli olan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Matthew Bryza</span>, şüphesiz bu sözü kullanırken altında yatan derin anlamları kastetmedi. Ancak GKRY, nüfuz alanı ne kadar geniş olursa olsun, dünyadaki hiçbir devletin Türkiye'ye baskı yapamayacağını böylece öğrenmiş oldu. Çok yönlü, aktif, başarılı bir dış politika ve askeri, iktisadi, beşeri yönlerden gelişmiş, siyasi istikrara sahip bir Türkiye'nin, baskılara maruz kalan, darbeler yaşayan zayıf devlet modelinden önce bölgesel güç statüsüne sonra da bölgesel süper güç statüsüne terfi ettiğini söylemek yanlış olmayacaktır. Önümüzdeki yıllarda Türkiye'nin, sürekli kalkınma ve ilerleme sayesinde bu yolun en son ucunda <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">küresel süper güç</span> payesini elde etmesi de kimseyi şaşırtmamalıdır.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-38434414603103574562009-06-29T02:10:00.004+03:002009-06-29T02:40:38.029+03:00Darbe!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbKrLkjvHaaRETGxZcEM7GfJTUvzIrd5NKsOUmF202kVCc7511bJS0t_2UPGwDD8Hx2NNxIpYqQuzPoOodIR6XyIPOeXHcfja6-bUEor2xspOkxV9-4sXL5Jy9xexBJi3dpLCpKclUWoM/s1600-h/_45983296_army_ap_bod.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbKrLkjvHaaRETGxZcEM7GfJTUvzIrd5NKsOUmF202kVCc7511bJS0t_2UPGwDD8Hx2NNxIpYqQuzPoOodIR6XyIPOeXHcfja6-bUEor2xspOkxV9-4sXL5Jy9xexBJi3dpLCpKclUWoM/s320/_45983296_army_ap_bod.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5352527438814232114" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Türkiye'nin yıllardır yaşadığı, şu günlerde yeniden gündemde olan ve askeri güçlerin iktidarı cebren ele geçirmesi anlamına gelen vak'a, <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">darbe</span>. Ancak söz konusu darbe bu kez Türkiye'de konuşulduğu gibi bir "<span style="font-style: italic;">belge</span>" üzerinden yapılmıyor. Latin Amerika ülkesi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Honduras</span>'ta solcu lider <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Manuel Zelaya</span>, görev süresinin uzatılmasını öngören anayasa değişikliği referandumundan hemen önce askeri müdahaleye maruz kalarak Kosta Rika'ya sürgün edildi. Bölgedeki tüm rejimlerin birer birer sosyalizme dönüştüğü göz önüne alındığında Honduras'ta meydana gelen bu olay açıkcası herkes için bir süpriz oldu. Zira Kosta Rika'dan yaptığı açıklamada Zelaya, "<span style="font-style: italic;">Obama'dan bu darbenin arkasında olmadığına dair garanti istiyorum</span>" diyerek darbenin adresi olarak ABD'yi gösterdi. Benzer tepkiler diğer solcu liderler <span style="font-style: italic;">Hugo Chavez</span>,<span style="font-style: italic;"> Rafael Correa</span> ve <span style="font-style: italic;">Evo Morales</span>'ten de geldi. Öyle ki Venezuela lideri Chavez ve Ekvador devlet başkanı Correa tepkilerini bir adım daha ileri götürerek Honduras'ta kendi ülke vatandaşları zarar gördüğü takdirde bu ülkeye askeri müdahalede bulunabileceklerini belirttiler. Ayrıca Amerika'dan darbenin kınanması talebinde bulundular.<br /><br />ABD Başkanı <span style="font-style: italic;">Barrack Obama</span> ise, Honduras'ta meydana gelen olaylardan üzüntü duyduğunu ve durumun gidişatından endişeli olduğunu söyledi. Aslında Honduras'ta yaşanan askeri darbe büyük ölçüde çevre faktörlerinden etkilenmeksizin gerçekleşen münhasır bir olay görünümündedir. Bana göre darbenin arkasında Soğuk Savaş yıllarının Amerikası'nı aramak yanlıştır. Zira ABD'nin <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">CIA</span> (Central Intelligence Agency) aracılığıyla Latin Amerika ülkelerinde karışıklık çıkarmaya yönelik dış politikası uzun zaman önce son bulmuştur. Dolayısıyla Honduras'ın kendine özgü bir durum ile karşı karşıya olduğu kanaatini taşımaktayım. Ancak Venezuela, Küba, Ekvador, Bolivya gibi sosyalist liderler tarafından yönetilen devletlerin olaya karışması işleri daha da karmaşık hale getirebilir. Honduras'ta tansiyon düşer düşmez mevcut başkan Manuel Zelaya'nın -ABD ve Latin Amerika ülkelerinin de telkinleriyle- bir an evvel görevine geri dönmesi hem bölgenin istikrar ve güvenliği hem de demokrasi açısından oldukça önemlidir.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-53414223952057655692009-06-26T02:47:00.001+03:002009-06-26T02:47:24.878+03:00Güney Afrika ve Irkçılık<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMlpDuTtqNYIxMXUxXrW1-v3H7qc3ToTQ3r6AoEtnvcVs8750av6fL-2D68TUxy9Vr_ZEzYEYCiHLgevDaRpOqtp-cGS2e0R3HcWtkevMiM2llS6Khp3YDj6dLOS6z4GrgR4S_ne5T2-M/s1600-h/Image.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 238px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMlpDuTtqNYIxMXUxXrW1-v3H7qc3ToTQ3r6AoEtnvcVs8750av6fL-2D68TUxy9Vr_ZEzYEYCiHLgevDaRpOqtp-cGS2e0R3HcWtkevMiM2llS6Khp3YDj6dLOS6z4GrgR4S_ne5T2-M/s320/Image.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5351356442587408402" border="0" /></a><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Irkçılık</span> ya da tüm dünya tarafından tanındığı şekliyle <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">rasizm</span> (<span style="font-style: italic;">racism</span>) günümüzde önemli bir problem olarak görülmektedir. Özünde, ırk, din, cinsiyet vs gibi kişisel nitelikler üzerinden diskriminasyona gitmeyi, farklı unsurlara karşı düşmanca tavırlar sergileyip ayrımcılık yapmayı temsil eden ırkçılık, dünyanın birçok bölgesinde çeşitli şekillerle karşımıza çıkmaktadır. Bunlardan biri ve belki de ırkçılık tarihindeki en kapsamlı ayrımcılık olan Güney Afrika'daki "<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Apartheid</span>" rejimi 1994 yılında nihayet son bulmuş, böylece ülkede azınlıkta kalan beyazların çoğunluk olan siyahları yönetmesi için düzenlenmiş kurallar bütününü oluşturan Apartheid, <span style="font-style: italic;">Afrika Ulusal Kongresi</span>'nin (<span style="font-style: italic;">ANC</span>) ve <span style="font-style: italic;">Nelson Mandela</span>'nın uzun uğraşları sonucu ortadan kaldırılmıştır. Modernite ile uzaktan yakından alakası olmayan ve tamamen orta çağ mantalitesi ile hareket eden birtakım kişilerce oluşturulan Apartheid Yasaları, Güney Afrika'daki beyazları siyahlardan kesin bir şekilde ayırmayı amaçlıyordu. Gerek Güney Afrika'nın gerekse de bu rejime karşı olan diğer devletlerin yoğun çabaları, bugün, ülkede herkesin barış içinde birarada yaşamasını sağlamıştır.<br /><div style="text-align: justify;"><br />Güney Afrika ve Irkçılık meselesi son günlerde <span style="font-style: italic;">FIFA Konfederasyon Kupası</span> maçlarında yeniden gündeme geldi. Maçları takip eden Güney Afrika taraftarları, milli takımlarının defans hattında görev yapan ve takımdaki tek <span style="font-style: italic;">beyaz</span> futbolcu olan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Matthew Booth</span> topa dokunduğunda ilginç yerel çalgıları <span style="font-style: italic;">Vuvuzela</span>'yı çalmayı bırakıp bağırmaya başlıyorlardı. Önceleri herkes çoğunluğu siyah olan taraftarların beyaz Booth'a tepki gösterdiğini sanıyordu. Ancak işin sonradan öğrenilen aslına göre Güney Afrikalı <span style="font-style: italic;">siyah</span> taraftarlar Booth'u yuhalamıyor aksine ona olan sevgilerini "<span style="font-style: italic;">Booth</span>" diye bağırarak gösteriyorlardı. Neredeyse yarım asır boyunca ırk ayrımcılığına tabi tutulan Güney Afrikalı siyahlar, ırkçılığa ırkçılıkla karşılık vermek yerine kendilerinden farklı olanı, olduğu gibi kabul etmenin büyük bir erdem olduğunu da böylece herkese kanıtladı. Demokrasiyi benimsemenin dini, dili, ırkı, yaşı, cinsiyeti ve ten rengi olmadığının en güzel örneği...<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-47717465112774759022009-06-24T00:07:00.001+03:002009-06-24T00:07:00.688+03:00Rusya'nın Afrika Açılımı<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyzSSYuLUmTicpNbZSWuEDlfboliB9cItX9xtSZDQkCRjk1M9vqtovCL4VOHzFlNJRsM0orUuIDFJkBTrgl6c3X32h7oS1m91e3jYSpZeVumlyISocxVHgLBaNxJVWlwY1U8Lb0iVSmrY/s1600-h/medvedev.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyzSSYuLUmTicpNbZSWuEDlfboliB9cItX9xtSZDQkCRjk1M9vqtovCL4VOHzFlNJRsM0orUuIDFJkBTrgl6c3X32h7oS1m91e3jYSpZeVumlyISocxVHgLBaNxJVWlwY1U8Lb0iVSmrY/s320/medvedev.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5350631190833957634" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Rusya Federasyonu (RF) Devlet Başkanı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Dimitri Medvedev</span>, 4 gün sürecek Afrika ziyareti kapsamında <span style="font-style: italic;">Nijerya</span>, <span style="font-style: italic;">Angola</span>, <span style="font-style: italic;">Mısır</span> ve <span style="font-style: italic;">Namibya</span>'yı ziyaret ediyor. Soğuk Savaş'tan bu yana Afrika ülkeleriyle olan ilişkileri giderek seyrekleşen Rusya'nın, Putin'den sonra Medvedev ile de bölgeye ilgi göstermesi aslında süpriz değil. Zira enerji alanında global bir aktör konumundaki RF, zengin yeraltı ve yerüstü kaynaklarına sahip Afrika ülkeleri ile irtibatını koparmamaya çalışmaktadır. Rusya'nın bölgeden uzak kaldığı yıllarda; ABD, Çin, Fransa gibi küresel rakipleri Afrika'yı yeni nüfuz alanı olarak belirlemiş ve her biri kıtanın çeşitli bölgelerinde kendi enerji şirketleri vasıtasıyla etkinlik kazanmıştır. Durum böyleyken giderek azalan kaynaklar ve bununla doğru orantılı biçimde artan enerji ihtiyacı Rusya'yı Afrika alternatifine yöneltmiştir.<br /><br />Medvedev'in ziyaret edeceği ülkeler arasında bulunan Nijerya, zengin petrol kaynakları sayesinde süper güçlerin dikkatini uzun zamandır üzerinde taşımakta. Özellikle <span style="font-style: italic;">Chevron</span> ve <span style="font-style: italic;">Exxon Mobile</span>'in bölgedeki yatırımları bilinmektedir. Dünyanın en hızlı gelişen ekonomilerinden biri olan Angola ise petrol, doğalgaz ve elmas rezervlerinin yanı sıra önemli oranda hidroelektrik potansiyeline sahip bir ülke. Aralarında <span style="font-style: italic;">Chevron</span>, <span style="font-style: italic;">British Petroleum</span>, <span style="font-style: italic;">Petrobras</span> gibi enerji devlerinin bulunduğu bir dizi şirketin Angola'da yatırımları bulunmaktadır. Namibya'nın da önemli elmas, altın, gümüş ve bilumum metal madenleri ile zengin uranyum kaynakları mevcuttur. Rusya'nın Afrika'daki varlığı son yıllarda değerli metaller ve altın, elmas gibi emtialar üzerinde şekillendiğinden ve enerji pastasındaki büyük paylar Amerika, Çin, İngiltere, Fransa, Brezilya gibi küresel rakiplere düştüğünden RF, pastanın yeniden paylaşılması taraftarıdır. Bu çerçevede Rusya, Afrika'daki enerji savaşlarına bir şekilde dahil olmayı planlamaktadır. Medvedev'in ziyaretlerinin Mısır ayağı da buna kanıt olarak gösterilebilir. Zira Rusya, Mısır'dan ve Nijerya'dan Avrupa'ya yapılması planlanan petrol ve doğalgaz boru hatlarını, devlet kontrolündeki enerji şirketi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Gazprom</span> vasıtasıyla yapmayı düşünmektedir. Petrol arama, çıkarma, ulaştırma vs gibi faaliyetlerinin yanı sıra, gelişmiş teknolojisi sayesinde Gazprom, boru hattı inşasında dünyanın en önde gelen kuruluşlarından biri olarak nitelenmektedir.<br /><br />Sonuç olarak Medvedev'in Afrika ziyaretlerini Rusya'nın gerçekleştirdiği bir dış politika hamlesi olarak görmektense; Rusya'yı, <span style="font-style: italic;">küresel enerji savaşının Afrika cephesine katılan yeni bir aktör</span> olarak değerlendirmek daha doğru olacaktır.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-51792376176902590442009-06-22T00:09:00.001+03:002009-06-22T00:09:01.046+03:00Yeniden Ahmedinejad<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9MVpY3uaMCno3tTSveprPpgfrI6xcXbzF3anlIbD2ItuOcqGSP09w_joYYAEKPRIjffLt66Ijp4CXvz6F9z0iOtrSh9_ROsZyhGR7riblIg7RBjbIjnwmTIP04LZQ5z4m2_QsKkfIK8s/s1600-h/iran.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 235px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9MVpY3uaMCno3tTSveprPpgfrI6xcXbzF3anlIbD2ItuOcqGSP09w_joYYAEKPRIjffLt66Ijp4CXvz6F9z0iOtrSh9_ROsZyhGR7riblIg7RBjbIjnwmTIP04LZQ5z4m2_QsKkfIK8s/s320/iran.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5349529399164712162" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">İran İslam Cumhuriyeti'nde 12 Haziran Cuma günü gerçekleştirilen başkanlık seçimlerinde mevcut başkan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Mahmud Ahmedinejad</span>, reformcu rakibi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Mir Hüseyin Musavi</span>'ye büyük fark atarak seçimi kazandı. 24 milyondan fazla oy ile toplam oyların <span style="font-style: italic;">%62.63</span>'ünü alan Ahmedinejad bir dönem daha devlet başkanlığı yapacak. Seçimlerden önce <span style="font-style: italic;">Dünya Gündemi Analizleri</span>'nde konuya dair kapsamlı bir değerlendirmede bulunmuştum. Burada yaptığım öngörüler, diğer birçok <span style="font-style: italic;">uzmanın</span> aksine isabet kaydetti. İran'ın ve bölgenin içinde bulunduğu kritik dönem, uluslararası konjonktür, terörizm, Orta Doğu, Filistin ve Afganistan-Pakistan meseleleri, İran'da yaşanacak köklü değişimlerin önündeki en büyük engeldir. Dünya dengesinin Orta Doğu ve Hazar Denizi'nin güneydoğusuna kaydığı günümüzde İran, müthiş stratejik ve jeopolitik bir öneme sahiptir. Durum böyleyken, yenilikçi söylemler her ne kadar İran halkının kulağına hoş gelse de, realite farklıdır. Büyük şehirlerde yaşayan modern kesimin ısrarla desteklediği, uğruna sokaklara dökülüp gösteriler düzenlediği Mir Hüseyin Musavi, bana göre kritik uluslararası şartların altından kalkabilecek bir siyasetçi görüntüsü sergilememektedir. Tam aksine, oylarının büyük çoğunluğu kırsal ağırlıklı olan ve ülke yönetiminde geçen 4 yılında liyakatini kanıtlamış devlet başkanı Mahmud Ahmedinejad, İran'ın üzerine düşen rolü oynaması adına önemli bir namzettir.<br /><br />Seçim sonuçlarının büyük bir kesimi (13 milyon) memnun etmediği bir gerçektir. Ancak her demokratik tercih sonrasında bir taraf kazanırken, doğal olarak diğeri kaybetmektedir. Türkiye'de 22 Temmuz 2007 genel seçimlerinde ortaya çıkan tablo da, bugün İran'daki sonuçlara benzer nitelikteydi. Zira seçim sonrasında 15-20 milyon insan, hayal kırıklığına uğradı. Fakat gerçek demokrasilerde galibiyet de mağlubiyet de aynı vakar ile kabul edilmeli, seçim sonuçlarına saygı gösterilmelidir. İran'daki tartışmaların ve çatışmaların da bu çerçevede bir an evvel halledilmesi, gerek İran gerekse bölge açısından önem taşımaktadır.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-39542308019611543602009-06-19T00:39:00.001+03:002009-06-19T01:05:47.553+03:00Bazıları "Sert" Sever<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZbb5P_PplQm-d9Jb2MJ0s5rnhxEp75JCh10nPE5bQI2Vc0pDUq5yyl3YX4LLIvHitFQms9GC3TbkaKR3W4qh5y3-D1xj9PeS85AMLA5ALEXaAT092G4fpAwkuoCN1joPbN7LL2G48yTs/s1600-h/090605-Putin-HL-02.hlarge.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 141px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZbb5P_PplQm-d9Jb2MJ0s5rnhxEp75JCh10nPE5bQI2Vc0pDUq5yyl3YX4LLIvHitFQms9GC3TbkaKR3W4qh5y3-D1xj9PeS85AMLA5ALEXaAT092G4fpAwkuoCN1joPbN7LL2G48yTs/s320/090605-Putin-HL-02.hlarge.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5346355022926089458" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Rusya Federasyonu Başbakanı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Vladimir Putin</span>'e çok yüksek oranlarda destek veren Rus halkından bahsediyorum. Evet, <span style="font-style: italic;">"sert</span>" seviyorlar. Zira Putin'in devlet başkanlığı günlerinden kalma sertliğini ve karizmasını, koltuğu Medvedev'e bırakarak başbakan olduğundan bu yana göremeyen Ruslar, O'nun bu halini unutmaya başlamışken geçen hafta yaşanan bir olay ile hafızaları tazelendi. Ülkedeki binlerce sanayi kentinden biri olan ve St.Petersburg'un 240 km güney doğusunda bulunan <span style="font-style: italic;">Pikalyevo</span>'da halk, fabrikaların kapatıldığından, maaşların ödenmediğinden şikayet etmekteydi. Bu şikayetleri önemseyerek bölgeyi ziyaret etmeye karar veren başbakan Putin, gitmeden evvel ilgili tüm bürokratlara, fabrika yetkililerine ve Rusya'nın en zengin adamı olan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Oleg Deripaska</span>'ya haber yollayarak, kendisiyle orada buluşmaları talimatını gönderdi. Ziyaret gerçekleşti, Putin <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">RusAL</span>'in alüminyum, çimento ve kereste fabrikalarını tek tek denetledi ve bu işletmelerin birer "<span style="font-style: italic;">çöplük</span>" olduğuna kanaat getirdi. Arkasından işadamlarına ve RusAL'in sahibi Deripaska'ya fabrikaların yeniden faaliyete geçirileceğine aksi takdirde millileştirileceğine dair bir anlaşma imzalattı. Çok sinirli olduğu her halinden ve hareketinden belli olan Putin, 1999 yılında devlet başkanı olmadan önce oligarklarla benzer bir anlaşma yapmıştı. SSCB'nin dağılması ile birlikte ortaya çıkan ve devlete ait bütün teşekkülleri yok pahasına satın alıp zengin olan bu kesim, Putin'in iktidara gelişi ile devleti zarara uğratmayacaklarına dair taahhütte bulunmuşlardı. Fakat ekonomik krizin de etkisiyle bu sözlerini tutamayacaklarını anlayan Deripaska gibi bazıları, Putin'in sertleşebileceğini düşünmeden fabrikaları kapatabileceklerini hayal ettiler. Yanıldıkları ortaya çıktı ve Putin, Rus halkının gözünde yitirmeye başladığı itibarını yeninden kazandı. Hala ilk günkü gibi sert, tavizsiz, milliyetçi ve halkçı olduğunu kanıtlarcasına oligarkları yola getirdi. Daha önce <span style="font-style: italic;">Mikhail Khodorkhovsky</span> ve <span style="font-style: italic;">Boris Berezovsky</span>'e açıkça savaş ilan eden Putin, Pikalyevo'daki son hamlesiyle oligarklara karşı savaşa devam edeceğini de kanıtlamış oldu. Bu mücadelenin son halkasını ise, Antalya'da 1.5 milyar dolar yatırım yaparak <span style="font-style: italic;">Mardan Palace</span> adlı bir otel yaptıran ve açılışa dünyaca ünlü Hollywood yıldızlarını davet eden <span style="font-style: italic;">Telman İsmailov</span> oluşturmakta. Türk basınında Azeri işadamı olarak anılan ancak aslen Yahudi olan İsmailov, Moskova'daki <span style="font-style: italic;">Çerkes Pazarı</span>'nın ve birçok restoranın da sahibi. Rus basınında çıkan "<span style="font-style: italic;">Burada kazanıyor, Türkiye'de harcıyor</span>" haberlerinden sonra, Putin'in talimatıyla Çerkes Pazarı'ndaki yaklaşık 2 milyar dolar değerindeki mallara el konuldu. Sonuçta başbakan Putin, demir yumruğunun eskisi gibi sağlam olduğunu herkese hatırlattı.<br /><br />Dünya gündeminin Obama ile yatıp Obama ile kalktığı şu günlerde, Vladimir Putin, böylece dünyanın en kayda değer liderlerinden biri olduğunu tekrar kanıtlayarak gündeme oturmayı başardı ve krizi bahane edip yatırımları askıya alması muhtemel diğer oligarklara da gözdağı vermiş oldu. Krizin etkileri tamamen yok olmadıkça Putin'den benzer hamleler beklemek ise Rusların tek ümidi...<br /><br /><a href="http://video.ntvmsnbc.com/Default.aspx?QueryStringValue=585858585858455831642975727765305364308631355865305364308631353365326274113734421447744784406840">Putin'in Oligarkları Hizaya Çekişi (NTV)</a><br /><br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-40869591522973384532009-06-17T00:13:00.002+03:002009-06-17T00:13:00.712+03:00Davutoğlu Yorulmuyor<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF6Qy6z1zG0qXfmwGLm1Nc0WTj0WzhoJSjgHsyoq5sE-bOnWSgoJKlYli7CIQOaxLzzIuBFRLNE9OYKn3XHGioOZUs5LEYrFOqNE4AFmm_3ZU2WyhmaESef14LYNFH-AnZKx3Iwa3ZnVM/s1600-h/adavuto%C4%9Flu.jpeg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 222px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF6Qy6z1zG0qXfmwGLm1Nc0WTj0WzhoJSjgHsyoq5sE-bOnWSgoJKlYli7CIQOaxLzzIuBFRLNE9OYKn3XHGioOZUs5LEYrFOqNE4AFmm_3ZU2WyhmaESef14LYNFH-AnZKx3Iwa3ZnVM/s320/adavuto%C4%9Flu.jpeg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5346835531566036226" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Dışişleri Bakanı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Prof. Dr. Ahmet Davutoğlu</span>'nu tanıtmaya çalıştığım 11 Nisan tarihli portre köşesinde, kendisinin fikirlerine ve görüşlerine yer vermiş, başarılı çalışmalarından ve siyasi/bürokratik geleceğinin çok parlak olduğundan bahsetmiştim. Yazının yayınlanmasından yaklaşık bir ay sonra, yeni kabinede Dışişleri Bakanlığı görevine layık görüldü. Önceleri bazı kesimlerden tepki çekmesine rağmen bugüne kadar bu görevi çok başarılı bir şekilde ifa etti. Büyük ilgi gören portre yazımdan sonra, bu yazıda da, henüz çok kısa bir süre geçmiş olmasına rağmen Davutoğlu'nun gerçekleştirmeye vakıf olduğu yurtdışı ziyaretlerine göz atmak istedim.<br /><br />Tetkik etmemiş olmama rağmen, Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en yoğun çalışan Dışişleri Bakanları'ndan biri olduğu aşikardır. Zira görevi devralır almaz, geleneksel olduğu üzere <span style="font-style: italic;">Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti</span>'ni (<span style="font-style: italic;">KKTC</span>) ziyaret etmiştir. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">6 Mayıs</span>) Hemen ertesinde cumhurbaşkanı Abdullah Gül ile birlikte <span style="font-style: italic;">Çek Cumhuriyeti</span>'nin başkenti Prag'da düzenlenen Enerji Zirvesi'ne katıldı. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">8 Mayıs</span>) Ardından Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin (<span style="font-style: italic;">BMGK</span>) Ortadoğu konulu toplantısına katılmak üzere New York'a gitti. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">9 Mayıs</span>) İki gün ABD'de kaldıktan sonra yurda dönen Davutoğlu, Türkiye-Azerbaycan ilişkilerini görüşmek üzere başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın <span style="font-style: italic;">Azerbaycan</span>'a düzenlediği resmi ziyarete de iştirak etti. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">13 Mayıs</span>) Buradan Temmuz ayında AB Dönem Başkanlığı'nı devralacak olan <span style="font-style: italic;">İsveç</span>'e geçerek, Stockholm'de temaslarda bulundu. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">14 Mayıs</span>) Oradan cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün <span style="font-style: italic;">Suriye</span>'ye gerçekleştirdiği ziyarete katıldı. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">15-17 Mayıs</span>)<br /><br />Daha sonra Türkiye ile Avrupa Birliği arasındaki en üst düzeydeki karar organı olan Ortaklık Konseyi'nin toplantısına katılmak üzere devlet bakanı ve başmüzakereci Egemen Bağış ile birlikte <span style="font-style: italic;">Belçika</span>'nın başkenti Brüksel'e geçti. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">19 Mayıs</span>) Bu tarihten sonra temaslarına bir müddet Türkiye'de devam eden Davutoğlu, KKTC Dışişleri Bakanı <span style="font-style: italic;">Hüseyin Özgürgün</span>'ün ülkemize düzenlediği resmi ziyaret kapsamında, kendisini kabul etti. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">20-22 Mayıs</span>) Hemen ertesinde ise, İslam Konferansı Örgütü'nün (<span style="font-style: italic;">İKÖ</span>) 36. Dışişleri Bakanları Toplantısı'na katılmak üzere tekrar <span style="font-style: italic;">Suriye</span>'nin başkenti Şam'a gitti. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">23-25 Mayıs</span>) Burada bölgesel ve uluslararası meselelere dair ikili görüşmelerde bulunduktan sonra, Azerbaycan Dışişleri Bakanı <span style="font-style: italic;">Elmar Memmedyarov</span>'un davetine icabeten <span style="font-style: italic;">Bakü</span>'ye geçti. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">25-26 Mayıs</span>) Davutoğlu'nun, KKTC'den sonra yaptığı ilk resmi ziyaret olan Azerbaycan ziyaretinde, (<span style="font-style: italic;">diğerleri çalışma ziyaretleri idi</span>) ikili ilişkiler ve Kafkasya'da yaşanan son gelişmeler ele alındı. Yurda dönüşünden hemen sonra ise İngiltere Dışişleri Bakanı <span style="font-style: italic;">David Miliband</span>'ı kabul etti. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">26-27 Mayıs</span>) Türkiye-AB ilişkileri, Türkiye-İngiltere ilişkileri ve Kıbrıs gibi konularının ele alındığı görüşmelerden sonra Davutoğlu, bir kez daha <span style="font-style: italic;">ABD</span> yoluna düştü. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">31 Mayıs-5 Haziran</span>) 5 günlük çalışma ziyaretinde gittiği New York ve Washington'da, Türkiye'nin BMGK Dönem Başkanlığı, Türkiye-ABD ilişkileri, bölgesel ve küresel sorunlar üzerine temaslarda bulundu. Bunun yanı sıra Amerikan Türk Konseyi'nin düzenlediği konferansa da katıldı. Ülkeye döndükten sonra Ağustos ayında görev süresi dolacak olan NATO Genel Sekreteri <span style="font-style: italic;">Jaap de Hoop Scheffer</span>'in, üye ülkelere gerçekleştirdiği veda ziyaretlerinin Türkiye ayağında kendisiyle görüştü. Daha sonra <span style="font-style: italic;">Pakistan</span> ve <span style="font-style: italic;">Afganistan</span> ziyaretleri için yeniden ülkeyi terketti. (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">9-10 Haziran Pakistan</span>, <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">11-13 Haziran Afganistan</span>) Görüşmelerin temelini, ikili ve üçlü ilişkiler, terörizm, <span style="font-style: italic;">AfPak</span>'da istikrar gibi konular oluşturmaktaydı.<br /><br />Görüldüğü üzere bakan bir gün durup dinlenmeden, ardı ardına yurtdışı ziyaretleri gerçekleştirmiştir. Bu ziyaretlerde ele alınmadık mesele, değinilmedik sorun bırakmadan, Türkiye'nin bölgesel ve küresel vizyonunun gelişmine katkıda bulunmuştur. Türkiye o kadar aktif ve çok yönlü bir politika izlemektedir ve dışişleri bakanı Ahmet Davutoğlu o kadar yoğun bir tempoyla çalışmaktadır ki, 9 yaşındaki kızı Hacer babasını yeterince göremediğinden şikayet ederek, başbakana mektup yazmış ve "<span style="font-style: italic;">Tayyip amca lütfen babamı işten at</span>" diyerek serzenişte bulunmuştur. Üstelik bakan tüm bu ziyaretleri yaparken, özel uçakla seyahat etmediği zamanlarda, kredi kartında biriken uçuş puanlarını (flight miles) kullanarak devlet bütçesinden yararlanmamayı tercih etmektedir. Kim ne derse desin, <span style="font-style: italic;">Dışişleri Bakanı</span> <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Prof. Dr. Ahmet Davutoğlu</span>, Türkiye için büyük bir şans ve dış politika açısından önemli bir figürdür.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-4999768920402712712009-06-15T00:01:00.000+03:002009-06-15T00:01:01.042+03:00Gözlerden Kaçan Seçimler (5)<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYKQyfzir60_t2axauDoIfdvr1-2_r-wO6HqQcgY1cLOekej35WnOH3keAKlodsA73pdx8nZqlZtuAlti37UKCdRSKqu4QbA5_wrOxDnO8zbabfo_z-lMoMkgiEWHTYI4uGSUrnrXdqk4/s1600-h/elections.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 120px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYKQyfzir60_t2axauDoIfdvr1-2_r-wO6HqQcgY1cLOekej35WnOH3keAKlodsA73pdx8nZqlZtuAlti37UKCdRSKqu4QbA5_wrOxDnO8zbabfo_z-lMoMkgiEWHTYI4uGSUrnrXdqk4/s400/elections.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5345090237564683458" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Seçim yazılarımızın beşincisinde <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Lübnan</span>'daki parlamento seçimlerine ve daha önce de ele aldığımız <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Avrupa Parlamentosu</span> seçimlerine değineceğiz.<br /></div><div style="text-align: justify;"><br />4-7 Haziran tarhileri arasında, 27 ülkede gerçekleştirilen Avrupa Parlamentosu (<span style="font-style: italic;">AP</span>) seçimlerinde, Avrupa Birliği tarihinin en düşük katılım oranına ulaşıldı. (<span style="font-style: italic;">%43</span>) Ekonomik krizin de etkisiyle seçmenler, AP'de çoğunluğa sahip olan sosyalist ve sol görüşlü partiler yerine, daha muhafazakar ve milliyetçi (sağ) partileri destekledi. İtalya'da başbakan Berlusconi'nin partisi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">PdL</span> 26 milletvekili, Almanya'da başbakan Angela Merkel'in partisi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">CDU</span> (<span style="font-style: italic;">CSU</span> ile birlikte) 42 milletvekili, Fransa'da başkan Sarkozy'nin partisi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">UMP</span> 29 milletvekili, aşırı sağcı<span style="font-style: italic;"> Jean-Marie Le Pen</span>'in partisi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">FN</span> 3 milletvekili, İspanya'da muhafazakar <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">PP</span> 23 milletvekili, Hollanda'da başbakan <span style="font-style: italic;">Jan Peter Balkenende</span>'nin partisi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">CDA</span> 5 milletvekili ve muhafazakar <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">PVV</span> 4 milletvekili çıkararak seçimleri kazandı. Sosyalistler ise, genelde Avrupa'da özelde de Fransa'da büyük bir hezimete uğradı. Sosyalistler'in birinci parti olduğu tek ülke ise, <span style="font-style: italic;">George Papandreu</span>'nun partisi <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">PASOK</span>'un, başabaş geçen seçim sonrasında kazandığı 8 milletvekilliği ile Yunanistan oldu. İrlanda'da, terör örgütü <span style="font-style: italic;">IRA</span>'nın siyasi kanadı olan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Sinn Féin</span> 1 sandalye, İspanyol ayrılıkçı kesimleri <span style="font-style: italic;">Bask</span> ve <span style="font-style: italic;">Katalan</span> partilerin katıldığı koalisyonlar ise toplamda 5 sandalye kazanabildi. Skandallar ile boğuşan İngiltere'de ise başbakan Gordon Brown'ın <span style="font-style: italic;">İşçi Partisi</span> büyük bir yenilgi alarak üçüncü olurken, muhafazakarlar 25 milletvekilliği ile birinci oldu. <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">UKIP</span>, <span style="font-style: italic;">İngiltere Bağımsız Partisi</span> ise AP'de 13 sandalye ile temsil edilecek. "Avrupa'da aşırı sağın yükselişi" şeklinde yorumlanabilecek olan AP Seçimleri, yeni dönemde AB içindeki uyuşmazlıkları artırma potansiyeline sahiptir. Zira sorunları çözmede yetersiz kalarak başarısız olduğu düşünülen sol kesim ile düşük katılımlı seçimleri kazanarak büyük bir çıkış yapan sağ kesim arasındaki uçurum genişlerse, zıtlıkların ve problemlerin hallolması zorlaşacaktır.<br /><br />Lübnan'da 7 Haziran Pazar günü yapılan parlamento seçimlerinde ise; daha çok liberal, sosyalist, sol görüşlü ve bağımsız adayların oluşturduğu bir ittifak olan, iktidardaki <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">14 Mart Hareketi</span>, 128 sandalyeli mecliste 68 milletvekili çıkararak seçimleri kazandı. 2005 seçimlerine oranla (<span style="font-style: italic;">%45</span>) katılımın yüksek olduğu (<span style="font-style: italic;">%53</span>) seçimlerde 14 Mart Hareketi koalisyonunu oluşturan en büyük parti olan <span style="font-style: italic;">Gelecek Hareketi</span>, 2005 yılında suikaste kurban giden <span style="font-style: italic;">Refik Hariri</span>'nin oğlu <span style="font-style: italic;">Saadeddin Refik Hariri</span> (Saad Hariri) tarafından yönetilmekte ve Hariri'nin, başbakan Fuad Sinyora ile çok yakın olduğu bilinmektedir. ABD başkan yardımcısı Joe Biden'ın "<span style="font-style: italic;">muhalefet kazanırsa yardım etmeyiz</span>" tehdidi seçimleri etkilemiş ve Hizbullah yine kaybetmiştir. Her ne kadar <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Lübnan Hizbullahı</span> muhalefette kalmış olsa da, 14 Mart Hareketi'nin kuracağı yeni kabine, etnik ve dini açıdan aşırı çeşitlilik arz eden ülkeyi birleştirici unsurlar taşımazsa Hizbullah'ın yeniden etkinlik kazanacağı öngörülebilir. Zira parlamentoya girecek olan 128 milletvekilinden 34'ü <span style="font-style: italic;">Maronit</span> (Lübnan'da yaşayan Hristiyanlar), 27'si <span style="font-style: italic;">Şii</span>, 27'si <span style="font-style: italic;">Sünni</span>, 14'ü <span style="font-style: italic;">Yunan Ortodoks</span> (Doğu Kilisesi), 8'i <span style="font-style: italic;">Dürzî</span>, 8'i <span style="font-style: italic;">Katolik</span> (Doğu Kilisesi), 5'i <span style="font-style: italic;">Ermeni Ortodoks</span> (Apostolik Kilisesi), 2'si <span style="font-style: italic;">Alevi</span> (Nusayri), 1'i <span style="font-style: italic;">Protestan</span> ve kalan 2'si <span style="font-style: italic;">diğer Hristiyanlar</span>'dır. Tüm bu çeşitlilik içerisinde ülkede yaşayan bütün kesimleri memnun etmek tahmin edileceği gibi çok zordur. Üstelik bunu yaparken bir yandan ABD, diğer yandan Hizbullah ve bölge ülkeleri gibi unsurları da hesaba katmak gerekmektedir. Lübnan uzun yıllar boyunca karışıklıklarla mücadele etmiştir ve bu mücadelelerin sonunda ülke, istikrara kavuşmaya başlamıştır. Lübnan'daki parlamento seçimlerini bu çerçevede değerlendirdiğimizde, istikrara katkıda bulunması muhtemel yegane olgulardan biri olduğunu görmekteyiz.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-1235909436706890732009-06-12T00:09:00.000+03:002009-06-12T00:09:00.942+03:00İngiltere'de Neler Oluyor?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmPnZa11cE4Q-mPyweiJ-PE_7asA6aDLCBLq6qTeRhkbapafangVkt3oMLF02RNZxqByIke3-pQKq8w_ybQkNKilSFF2K8-0P8bpKAfaOqZkPL4VZ760wb9uGdD52aEn6dFzv4YRbyz7s/s1600-h/gordonbrown.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 198px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmPnZa11cE4Q-mPyweiJ-PE_7asA6aDLCBLq6qTeRhkbapafangVkt3oMLF02RNZxqByIke3-pQKq8w_ybQkNKilSFF2K8-0P8bpKAfaOqZkPL4VZ760wb9uGdD52aEn6dFzv4YRbyz7s/s320/gordonbrown.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5343976112323893618" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">İngiltere</span> son günlerde büyük skandallar ve çalkantılarla boğuşuyor. İçişleri Bakanı Jacqui Smith'in eşinin, evinde öde-seyret kanalından izlediği filmin ücretini devlete fatura etmesinden sonra İşçi Partili bazı milletvekillerinin de yaptıkları özel harcamaların faturalarını hazineye kestirdiği ortaya çıktı. Ekonomik krizin etkisi her geçen gün daha derinden hissedilirken, vergi ödeyen İngiliz vatandaşlar, Lordlar Kamarası'nda da benzer yolsuzluklar patlak verince çileden çıktı. Olaylara adı karışan tüm görevliler birer birer istifa etse de hedefte başbakan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Gordon Brown</span> var. Son yapılan anketlere göre, <span style="font-style: italic;">İşçi Partisi</span> uzun yıllar sonra üçüncü parti konumuna geriledi ve oy oranlarında inanılmaz bir düşüş yaşandı.<br /><br />İngiltere'deki bu kötü gidiş, 2010 yılında yapılması beklenen genel seçimlerde İşçi Partisi aleyhine bir tablo ortaya çıkarabilir. Zira İşçi Partisi eski lideri ve İngiltere başbakanı <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Tony Blair</span>'in mirasını doğru kullanamayan Gordon Brown, ekonomik krizi de doğru yönetememiştir. Brown dönemi ile Blair dönemi arasındaki bu uçurum, Muhafazakar Parti'nin de oy kazanmasına sebep olacaktır. Yanlış iktisadi politikalar, yolsuzluklar ve suçlamalarla geçen yıllara, bir de Avrupa'da artan milliyetçilik ve sağ görüşlerin yükselişi eklenince, İşçi Partisi'nin önümüzdeki seçimleri kazanması neredeyse imkansızdır. İngiltere'de yaşanan gelişmeler, şüphesiz Avrupa'yı ve Avrupa Birliği'ni, dolayısıyla da Türkiye'yi ilgilendirmektedir. Muhafazakarların, Türkiye'nin AB'ye tam üyeliği konusunda İşçi Partisi gibi hareket edeceği beklenmemelidir. Zira Avrupa'nın diğer köşelerinde karşılaştığımız üzere muhafazakar partiler, genelde Türkiye ve AB kelimelerini aynı cümle içinde kullanmaktan itina ile kaçınmaktadırlar. Durum böyleyken İngiltere'de yaşananlara kayıtsız kalmamalı, gelişmeleri yakından izlemeliyiz.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-521546785884020689.post-84498049998725226372009-06-10T00:10:00.000+03:002009-06-10T00:10:00.647+03:00Gözlerden Kaçan Seçimler (4)<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS2jzQQyfGwwy0RyQTTA-uoU-izLrt-NbcKHV5UqAi2RMbY9sVT9M9l7Raawu8zClev6YxX67rBBcKBk0NgnCsIZ_yliCVTNgKubnUp1jOOYNVVaUvDcS7BwGbaW0RVQjhyOhnf74yu1E/s1600-h/secim_sandik_b.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 256px; height: 192px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS2jzQQyfGwwy0RyQTTA-uoU-izLrt-NbcKHV5UqAi2RMbY9sVT9M9l7Raawu8zClev6YxX67rBBcKBk0NgnCsIZ_yliCVTNgKubnUp1jOOYNVVaUvDcS7BwGbaW0RVQjhyOhnf74yu1E/s320/secim_sandik_b.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5340265727612525458" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Dünyada yaşanan seçim süreçlerini incelediğimiz serimizin dördüncü yazısında 6 Mayıs'ta gerçekleştirilen <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Güney Afrika</span> başkanlık seçimlerini ve 23 Mayıs'ta yapılan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Almanya</span> başkanlık seçimlerini ele alacağız.<br /><br />Güney Afrika'da devlet başkanı, meclisteki partilerin parlamenterleri tarafından seçilmekte. Hakkında onlarca (yolsuzluk, usulsüzlük, tecavüz, soykırım vs) iddia bulunan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Jacob Zuma</span>, bir önceki başkan ve <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">ANC</span> başkanı Thabo Mbeki'den parti yönetimini devralmasından sonra başına geçtiği <span style="font-style: italic;">Afrika Ulusal Kongresi</span> (ANC) tarafından devlet başkanlığına aday gösterildi. Parlamentoda ANC'nin 264 milletvekili bulunmasına rağmen Zuma, 277 oy alarak başkan seçildi. Küçük çaplı bir kaosun hüküm sürdüğü Güney Afrika Cumhuriyeti'nde çoğunluğu oluşturan (%80) siyahlar ile azınlıkta kalan (%9) beyazlar arasındaki iktidar mücadelesinde, sosyalist demokrasi ve demokratik sosyalizm taraftarı ANC ve Jacob Zuma'nın iktidara gelmesi, kanaatimce sorunların çözümünde pek de etkili olmayacaktır. Zira her gün medyada yeni bir iddia ile gündeme gelen Zuma'nın başkanlık için uygun kişi olmadığı da konuşulanlar arasındadır. Zira <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Nelson Mandela</span> liderliğinde (1994-1999) ırk ayrımcılığına (<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">apartheid</span>) karşı savaşan ANC'nin itibarı, yeni lideri tarafından sürekli zedelenmektedir.<br /><br />Almanya'da ise <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Bundestag</span> (Alman Parlamentosu) tarafından bir kez daha başkanlığa seçilen <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Horst Köhler</span>, toplam 1224 oyun 613'ünü alarak en yakın rakibine 110 oy fark attı. <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">CDU</span> (<span style="font-style: italic;">Hristiyan Demokratlar</span>), CDU'nun kardeş partisi olan <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">CSU</span> (<span style="font-style: italic;">Hristiyan Sosyal Birliği</span>) ve <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">FDP</span>'nin (<span style="font-style: italic;">Hür Demokrat Parti</span>) desteğini arkasına alan Köhler, 2004 yılında başladığı göreve 5 yıl daha devam etmeye hak kazandı. Daha önce IMF'de çalışmış bir finans uzmanı ve ekonomist olan Köhler'in görevine devam edecek olması, ekonomik krizle boğuşan Avrupa ve Almanya açısından da bir artıdır. Zira Avrupa'yı ve Dünya'yı krizden çıkarması beklenen ülkelerde, mevcut iktidarların ne tür politikalar izleyecekleri de merak konusudur.<br /></div>MyThttp://www.blogger.com/profile/01933389721504089544noreply@blogger.com0